درامی ویران کننده درباب چهره مردانه سیاه پوستان آمریکا

فیلم سه مرحله کلیدی داستان زندگی یک فرد را بیان می‌کند. در ابتدای فیلم یک کودک نه ساله به نام شایرن را می‌بینیم که در خیابان‌های میامی توسط هم سن و سالانش تعقیب می‌شود. او توجه یک توزیع کننده مواد به نام خوان (ماهرشالا علی) را به خود جلب می‌کند که به او کمک می‌کند و در خانه خود به همراه نامزد خود (جنل مونا) از او مراقبت می‌کند. این خانه تبدیل به یک پناهگاه برای شایرن میشود، به دور از مادرش پائولا (نائومی هریس که پس از 28 سال بهترین بازی او را شاهد هستیم)، پرستاری معتاد به مواد مخدر که رفتاری بین مهربانی سلطه‌جویانه و کم توجهی بی رحمانه دارد.

شایرن تنها و منزویست،‌ و مورد تمسخر بچه‌های بزرگتر مدرسه برای چیزهایی که خودش هم نمی‌داند چیست. در قسمت دوم فیلم شایرن به نوجوانی تبدیل شده که گرایش جنسی خود را از اطرافیان مخفی می‌کند و آرام آرام در حال ساختن یک ظاهر سخت برای خود است. اما هویت واقعی وی همچنان به فکرش می‌آید، شایرن زیاد گریه می‌کند و نگران این است که تا آخر عمر مورد آزار و اذیت فیزیکی قرار گیرد و به خاطر آن منزوی باقی بماند. در قسمت آخر فیلم شایرن به مردی تبدیل شده با گاردی قدرتمند در مقابل جهان که با قدرتی که برای خود فراهم کرده دیگر از کوچه‌های تاریک و خطرناک نمی‌ترسد و از هویت واقعی خود دوری می‌کند.

با وجود مساله بغرنجی که فیلم بیان می‌کند، کارگردان از ناامید کردن مخاطب دوری می‌کند. توجه غیرمنتظره‌ای روی زیبایی‌ای که در اطراف شایرن است وجود دارد. مناظر بدیع و قاب‌بندی‌های تاثیرگذار فیلم از ابتدای فیلم مخاطب را شگفت زده می‌کند. فیلمنامه فیلم از کلیشه دوری کرده و سعی کرده از کاراکترهایی که تاکنون بارها در فیلمهای مختلف دیده‌ایم استفاده نکند. بازی فوق‌العاده ماهرشالا علی در نقش کسی که شایرن به او پناه می‌برد از دیگر نکات بارز فیلم است. او بر خلاف تصورات ما از یک موادفروش هالیوودی، به شایرن درس تجارت مواد یا خشونت و بی‌رحمی نمی‌دهد بلکه به وی شنا یاد می‌دهد و یه او می‌گوید میل جنسیش چیزی نیست که به خاطر آن شرمنده باشد. این موارد چیزهایی هستند که فیلم را از تبدیل شدن به یک فیلم ناخوشایند و رنج‌آور دور میکنند و سرخوشی خاصی را به فیلم تزریق می‌کنند.

کارگردان به بهترین شکل انزوا و خشونت موجود در یک فرد با گرایش جنسی متفاوت، در فرهنگی که دگرباشی یک ضعف محسوب می‌شود را بیان می‌کند. ما اثرات آشکار و پنهان این عدم مقبولیت با گذشت زمان را، در بزرگسالی شایرن می‌بینیم (با بازی فوق‌العاده تریوانت رودز) که نشانه‌های دگرباش بودن را از خود دور کرده است.

مهتاب فیلمی عمیق است درباره بزرگ شدن یک دگرباش با پنهان کردن گرایش‌های خود. فیلمی مبهوت کننده و متفاوت درباره واقعیت آنچه در آمریکا بر یک سیاه‌پوست دگرباش می‌گذرد. 

ترجمه از: محمد حسین قاسمی