تلی از نمادها

مسخره باز(1397) فیلمی مادون نقد است، بدین معنی که در طیف نقد پذیری قرار نمیگیرد و منتقد را از ارائه مطالب مفیدی به مخاطب محروم میکند. در این میان به ذکر چند نکته بسنده میشود:  

1- "مسخره باز" میکوشد تا این تصور را در مخاطب پدید آورد که به درک عمیقی از سینما رسیده که سایرین از فهم آن عاجزند. به این ترتیب بیننده را به گونه ای درگیر و نمک گیر میکند تا رنج جانکاه تماشای فیلم را به خود بدهد! 

2- موتیف های بی معنی از قبیل ماهی آویزان به پنکه سقفی، تفاوت واژه سلمانی و آرایشگاه، شستشوی سر مشتری ها و تراشیدن سبیل آنها تلاشی نا فرجام است تا ذهن مخاطب را از مضمونی سخیف به ناکجاآبادی مفهومی بکشاند، اما در نهایت فیلم به تلی از نمادهای بی معنی مبدل میشود که به نحوی ناشیانه خود را نشان میدهد!

3- فیلم ویترینی از هنر پیشه های صاحب نام است که هریک میکوشند با ارائه هنر بازیگری خود به غنای اثر بیفزایند و بار هنری خاصی ایجاد کنند اما این تلاش ها در منجلاب فیلمنامه ای بی محتوی و از هم گسیخته عقیم می ماند.

4- کوشش فیلمساز برای آفرینش اثری مابین سینما و تئاتر به فرم مطلوبی نمیرسد و ملغمه ای ارائه میکند که هر دو را تنزل میدهد.

5- فیلم گرچه قرار است احترامی به سینماگران باشد خود به توهینی به تاریخ سینما مبدل میشود که فاقد ارزش هنری خاصی است.