بازخوانی مصاحبه‌ای قدیمی در مورد همکاری ستاره فقید سینمای ایران و علی نصیریان
خسرو شکیبایی هفده سال پیش در چنین روزی از دنیا رفت؛ بازیگر بزرگی که پس از سال‌ها تجربه‌اندوزی در تئاتر، سینما و تلویزیون، سرانجام با بازی در فیلم «هامون» به کارگردانی داریوش مهرجویی در میانسالی به یکی از اولین سوپراستارهای سینمای بعد از انقلاب ایران تبدیل شد و این جایگاه را با موفقیت حفظ کرد. به مناسبت فرا رسیدن سالگرد درگذشت شکیبایی، خاطره‌ای را از زبان او مرور کرده‌ایم که نشان می‌دهد چرا به چنین جایگاه رفیعی در سینمای ایران دست یافته است. شکیبایی، که پیش از «هامون» در فیلم‌های مهمی چون «خط قرمز» (مسعود کیمیایی) و «دزد و نویسنده» (کاظم معصومی) نقش‌آفرینی کرده بود، در گفت‌وگویی که در دویستمین شماره ماهنامه سینمایی فیلم منتشر شد، این خاطره را تعریف کرد:
«از خط قرمز و کیمیایی چیزها آموختم و درعین‌حال شیوه‌ای را به سینما آوردم که هنوز هم ادامه می‌دهم و بازیگرانی که با من کار می‌کنند، از این بابت خیلی راضی‌اند. من معتقد به بازی رودررو هستم. بنابراین برای نماهای بسته بازیگران مقابلم، حتما کنار دوربین می‌ایستم و اصلا معتقد نیستم که بازیگر وقتی این امکان را دارد که از حس طرف مقابل استفاده کند،... با در و دیوار و یا با دست کارگردان در کنار لنز حرف بزند.
در دزد و نویسنده با علی نصیریان این کار را کردیم. من کنار دوربین نشستم و او دیالوگ‌هایش را گفت. وقتی کارش تمام شد، گفت وقتی آماده شدید نماهای خسرو را بگیرید، من را خبر کنید کنار دوربین باشم. یعنی مقابله‌به‌مثل کرد و بسیار گرم و لذت‌بخش بود. اصلا موقع کار روی این نکته تاکید می‌کنم، چون خود را در مقابل گروه بازیگران و درمجموع در مقابل خود فیلم، مسئول احساس می‌کنم، بدون این‌که دخالت کنم. اصلاً فضولی نمی‌کنم.»
تصویر زیر خسرو شکیبایی و علی نصیریان را در نمایی از فیلم «دزد و نویسنده» نشان می‌دهد.
