کارناوال رامبد جوان؛ تلفیقی از رقابت، نمایش و موسیقی در یک رئالیتی متفاوت
رامبد جوان چند سال پس از پایان «خندوانه» در تلویزیون، با یک رئالیتی جدید به شبکه نمایش خانگی آمده است. نظرها درباره قسمت اول «کارناوال» متفاوت است. به‌هرحال رئالیتی جدیدی است و تا بتواند همه را از خودش راضی نگاه دارد زمان می‌برد. در نگاه اول اما می‌توان گفت رامبد در فرم و محتوا خلاقانه ظاهر شده است. او امکانی برای بروز خلاقیت‌های چهره‌های شناخته‌شده، بازیگران و موزیسین‌های جوان فراهم کرده و اجازه داده است مخاطبان به جای داوران، سرنوشت یک رقابت را در یک مسابقه رقم بزنند. «کارناوال» در فضای جذابی ساخته شده، پرهیجان است و می‌توان به موفقیت آن امید داشت.
در اولین قسمت «کارناوال» شاهد رقابت میان امیرمهدی ژوله و علی اوجی هستیم. ژوله چند استندآپ کمدی را دراماتیزه کرده و با کمک موسیقی، موقعیت جالبی ایجاد کرده است. اوجی هم در اولین رقابت، از جذابیت موسیقی فیلم‌های مطرح دنیا استفاده کرده و ترکیبی از فیلم و موسیقی را روی صحنه برده است. هردو اجرا به نسبت جدید به نظر می‌رسند و باید دید سایر گروه‌ها در چه زمینه‌هایی رقابت خواهند کرد. به بهانه انتشار قسمت اول، مروری داریم بر ابعاد مختلف این رئالیتی‌شو.
ایده‌ی جدید و خلاقانه
رامبد جوان به مدت نزدیک به یک دهه یکی از پرمخاطب‌ترین تاک‌شوهای تلویزیون را تولید می‌کرد و توانسته بود با «خندوانه» اتفاق‌های مهمی را در این رسانه رقم بزند. او با خلاقیت، بسیاری از خط‌قرمزها و محدودیت‌های تلویزیون را رد کرد و پای چهره‌های مهمی را به تلویزیون باز کرد. «خندوانه» به لحاظ فرم و محتوا به نقطه‌عطف جذابی بدل شد و بسیاری از تاک‌شوها و رئالیتی‌های بعدی تلویزیون، با الگوبرداری از آن تولید شدند. رامبد با «خندوانه» به امضای مهمی دست پیدا کرد و برایش راحت بود در شبکه نمایش خانگی هم همان مسیر را ادامه دهد و «خندوانه»ای جدید پیش روی مخاطبانش بگذارد، اما راه سخت‌تر را انتخاب کرد. او در «کارناوال» سراغ تجربه‌ای جدید رفته و زمینه‌ای برای رقابت در عرصه‌های نمایش و موسیقی فراهم کرده است؛ هنرهایی که در تلویزیون مجال کمی برای پرداخت به آنها وجود دارد. ایده تولید کارناوالی از موسیقی و نمایش، هم جدید است و هم خلاقانه. طبیعتا با تماشای یک قسمت برنامه و دیدن دو اجرا نمی‌توانیم دقیق درباره ابعاد مختلف آن صحبت کنیم اما به نظر می‌رسد با این ایده خلاقانه شاهد اتفاق‌های مهمی در این رئالیتی‌شو باشیم.
شیوه رأی‌گیری
یکی از ایده‌های جدیدی که در رئالیتی «کارناوال» با آن مواجهیم، مشارکت تماشاچی‌ها در امر رقابت است. مخاطبانی که در رئالیتی‌های مختلف شاهد انتخاب‌هایی براساس نظرهای تخصصی داوران بودند، حالا خودشان باید در بحث‌ها شرکت کنند، دیگران را درباره نظرشان قانع کنند و نقدشان را به شرکت‌کننده‌ها برسانند. در نتیجه آنها صرفا تماشاچی محض نیستند و جزئی از ساختار مسابقه تعریف می‌شوند. از آنجایی که هر اثر هنری برای مخاطبان ساخته می‌شود و آنها هستند که در وهله اول باید اثر را بپذیرند یا رد کنند، «کارناوال» این حق طبیعی را برای مخاطبان قائل شده تا خودشان بین ماندن یا حذف رقبا دست به انتخاب بزنند. بخش دفاعیه این مسابقه که در آن صریح و بی‌پرده درباره آثار صحبت می‌شود و حتی به بحث و گهگاه به جنجال می‌رسد، جزو نکات جذاب این مسابقه است.
فضای شبه فستیوال
رئالیتی جدید رامبد جوان، شمایلی از یک کارناوال پیش روی مخاطبانش می‌گذارد؛ کارناوالی از موسیقی و نمایش و رنگ که تنوع بالایی هم دارد. مسابقه میان دو رقیب، بخش اصلی کار است اما وجود آیتم‌های متنوع باعث شده که حال‌وهوای بهتری القا کند. نمایش‌های کمدی، اجرای گروه‌های موسیقی و همچنین حضور یک عروسک در این بین، فضا را از حالت یکنواخت خارج کرده و اجازه داده است هنر در تمام بخش‌ها جاری باشد. البته ما در حال حاضر صرفا قسمت اول این رئالیتی را تماشا کرده‌ایم و برای اظهارنظر بیشتر در زمینه آیتم‌ها باید یک مقدار بیشتر صبر کنیم و قسمت‌های بعدی را هم ببینیم.
همراهی با عروسک
رامبد جوان در «خندوانه»، تجربه جذابی در همراهی با شخصیت عروسکی جناب‌خان داشت. برای اولین بار در یک برنامه مخصوص بزرگسالان پای یک عروسک به میان می‌آمد و بسیاری از مسائلی که در حالت عادی امکان صحبت درباره‌شان نبود به راحتی در ارتباط با جناب‌خان بیان می‌شد. حالا رامبد در «کارناوال» هم پای یک عروسک را به برنامه باز کرده است. یک گربه‌ی دریادار به نام «اَفتو» که قیافه‌اش شبیه دزدان دریایی است، یک چشم ندارد و آن اطراف پرسه می‌زند. این شخصیت عروسکی با صدای بهادر مالکی، هویت جالبی پیدا کرده و احتمالا هر هفته حضورش پررنگ‌تر می‌شود. باید دید رامبد پای این عروسک را به استودیو هم باز می‌کند یا صرفاً حضورش در حد میان‌برنامه باقی می‌ماند.
منبع : فیلم نیوز