وقتی «شرک» تنبیه بود! | انیماتورهای دریم‌ورکز برای کار روی این کلاسیک تبعید می‌شدند
کتاب (The Men Who Would Be King) نوشته نیکول لاپورت فاش می‌کند که در اواخر دهه ۱۹۹۰، پیش از آنکه «شرک» به پدیده‌ای جهانی تبدیل شود، استودیوی دریم‌ورکز این پروژه را به چشم «تبعیدگاه» کارکنان خود می‌دید.
در آن زمان، فیلم پرشکوه «شاهزاده مصر» (The Prince of Egypt) پروژه‌ی اصلی و پر‌اعتبار استودیو بود؛ انیمیشنی موزیکال با الهام از کتاب خروج و با حضور صداپیشگانی چون وال کیلمر، رالف فاینز، میشل فایفر، هلن میرن و جف گلدبلوم.
یکی از انیماتورها در گفتگو با لاپورت گفته است:
«به شرک می‌گفتیم گولاگ (اردوگاه کار اجباری)! اگر در شاهزاده مصر اشتباه می‌کردی، به دالان‌های تاریک تبعید می‌شدی تا روی شرک کار کنی.»
در آن دوران، «شرک» نه‌تنها پروژه‌ای کم‌اهمیت‌تر تلقی می‌شد، بلکه به‌دلیل فضای کمدی بی‌ادبانه‌اش و استفاده از انیمیشن کامپیوتری (که بسیاری از انیماتورهای سنتی آن را سطح پایین می‌دانستند)، چندان محبوب نبود.
فیلم در نسخه اولیه حتی «چندش‌آورتر» بود و شخصیت اصلی، همانند کتاب تصویری ویلیام استایگ، به‌عنوان موجودی واقعاً نفرت‌انگیز طراحی شده بود. با این حال، تیم سازنده به مرور نسخه‌ای «پاک‌تر» از داستان ساختند — هرچند هنوز هم آغاز فیلم با صحنه‌ای از گاز و لجن و شوخی‌های فاضلابی شروع می‌شد!
جفری کاتزنبرگ، یکی از بنیان‌گذاران دریم‌ورکز، گفته بود در اولین نمایش فیلم دچار استرس شد:
«ده دقیقه‌ی اول هیچ‌کس نمی‌خندید. پیش خودم گفتم: قرار است سالن را آتیش بزنند!»
اما بر خلاف انتظار، «شرک» (۲۰۰۱) به پرفروش‌ترین فیلم استودیو تبدیل شد و جایزه اسکار نخستین بهترین انیمیشن بلند تاریخ را هم از آن خود کرد. موفقیت عظیم فیلم، به ساخت چهار دنباله، چند اسپین‌آف از جمله «گربه چکمه‌پوش»، یک نمایش برادوی و ده‌ها بازی و جاذبه‌ی پارکی منجر شد.
شاید زمانی «شرک» حکم تبعید داشت، اما امروز همان «گولاگ» دریم‌ورکز، به بهشت موفقیت این استودیو بدل شده است.