جرمی برت در مقابل بندیکت کامبربچ؛ هولمز کلاسیک در مقابل شرلوک مدرن
اختصاصی سلام سینما - کمال نادری مطلق: اگر بخواهیم تمام تصاویر عرضه‌شده از شرلوک هولمز در تاریخ سینما و تلویزیون را روی یک پاره‌خط قرار دهیم، احتمالا دو مورد شایسته‌ترین گزینه‌ها برای قرار گرفتن در دو سر این پاره‌خط محسوب می‌شوند: نمونه‌ای تمام‌کلاسیک با بازی جرمی برت (1984-1994) و موردی کاملا مدرن با بازی بندیکت کامبربچ (2010-2017).
بیشتر بخوانید:
هولمزِ جرمی برت کارآگاهی کاملا وفادار به شخصیت رمان‌های آرتور کانن دویل بود: لاغراندام و بالابلند، درون‌گرا، متفکر و کم‌حرف با چهره‌ای سرد و مغزی که اندازه یک بمب ویرانگر در آن انرژی جمع شده بود. سازندگان این مجموعه‌ها تمام تلاش‌شان را کرده بودند که تمام جزییات داستان‌های کانن دویل را با بیشترین دقت ممکن به زبان تصویر برگردانند.
شرلوک کامبربچ اما حکایتی کاملا متفاوت داشت. کارآگاه قرن نوزدهمی حالا پا به قرن بیست‌ویکم گذاشته بود و باید کار خود را در عصر ارتباطات و فن‌آوری پیش می‌برد. ابزار تکنولوژیک به یک اندازه به کمک او می‌آمدند و کار او را پیچیده می‌کردند.
هولمز در دستان بندیکت کامبربچ به‌اندازه همان تصویر همیشگی از کارآگاه کلاسیک ادبیات و سینما همزمان جذاب و بدعنق بود اما حالا بیشتر شبیه یک «گیک» امروزی شده بود. سازندگان نسخه جدید «شرلوک» اسکلت شخصیت رمان‌های آرتور کانن دویل را برداشتند و برایش بدنی جدید ساختند.
رقابت نزدیک هولمزِ برت و شرلوک کامبربچ در دوئل برگزارشده در استوری صفحه اینستاگرام سلام سینما اتفاقی کمیاب بود و نشان از محبوبیت تقریباً یکسان این دو نسخه متفاوت از یک کاراکتر جاودان داشت.
در نهایت این نسخه برت بود که با کمترین اختلاف (51 درصد در مقابل 49 درصد) رای بیشتری به دست آورد اما این رقابت نزدیک نکته مهم‌تری را به ما یادآوری می‌کند: وفادار ماندن تمام‌عیار به منبع اقتباس می‌تواند همان‌قدر درخشان باشد که در پیش گرفتن رویکردی انقلابی در مقابل آن. همه چیز به کیفیت نهایی برمی‌گردد نه رویکرد اولیه.