جستجو در سایت

1404/04/17 12:25

حضور فرشته حسینی در جشنواره کارلووی واری با فیلمی درباره سرنوشت زنان افغانستان

حضور فرشته حسینی در جشنواره کارلووی واری با فیلمی درباره سرنوشت زنان افغانستان
فیلم جدید فرشته حسینی با عنوان «هیچ چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست» ساخته گؤزده کورال، در بخش رقابتی گوی بلورین پنجاه‌ونهمین جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری به نمایش درمی‌آید. این فیلم که در افغانستان می‌گذرد، داستان تلاش جسورانه زنی برای نجات پسرش را روایت می‌کند و چالش‌های سرکوب و ترس در آن ملموس است.
به گزارش سلام سینما

فرشته حسینی با فیلم «عبارت هیچ چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست» در بخش رقابتی گوی بلورین در پنجاه‌ونهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری (KVIFF) شرکت می‌کند.

به گزارش شهرآرانیوز؛ تهدید مرگ در هر گوشه‌ای از «سینما جزیره» کمین کرده است، چه به شکل طالبان و چه به شکل بیابان. دومین فیلم بلند گؤزده کورال کارگردان ترک (پس از فیلم گرد و غبار) در افغانستان می‌گذرد و قرار است روز پنج‌شنبه در بخش رقابتی گوی بلورین در پنجاه‌ونهمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری (KVIFF) برای نخستین بار به نمایش درآید.

این فیلم به تهیه‌کنندگی کورال، میلاد خسروی و بولوت ریحان‌اوغلو ساخته شده و با بازی فرشته حسینی (رفتن، تسونامی)، مظلّم سومر، علی کریمی، حمید کریمی، میثم دمانزه و رضا اخلاگراد روی پرده می‌رود.

چالش پیش روی شخصیت اصلی فیلم بسیار عظیم است. لیلا پس از جان به در بردن از قتل‌عام خانواده‌اش، تنها هدف زندگی‌اش را یافتن پسرش، امید، قرار داده است. در خلاصه داستان آمده: «در کشوری که زن بودن به معنای کمتر از هیچ بودن است، شانس او به‌طرز ناامیدکننده‌ای اندک است.» کورال با بهره‌گیری از آشنایی‌اش با جامعه افغانستان، داستانی از سرکوب را روایت می‌کند.

در واقع، لیلا مسیری جسورانه و به‌شدت خطرناک را برای دگرگونی انتخاب می‌کند. در خلاصه داستان تأکید شده: «حتی کوچک‌ترین تردید می‌تواند به معنای مرگ باشد.»

کورال در بیانیه کارگردانی خود می‌گوید: «عبارت "هیچ چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست" به‌خوبی تجربه زیسته در افغانستان را توصیف می‌کند. وقتی برای نخستین‌بار پا به این کشور گذاشتم، وحشت سراپای وجودم را گرفت، ترس از ناشناخته‌ها، از انزوا، از بی‌تجربگی خودم. آن ترس اولیه بسیار شدید بود، و در عین حال، به شکلی عجیب، جذاب. با گذشت زمان، آن ترس عمیق‌تر شد و در وجودم ریشه دواند. اکنون دوازده سال از آن برخورد نخست گذشته، و اگرچه هنوز هم ترس را حس می‌کنم، افغانستان برایم به یک وسواس تبدیل شده، جایی که بار‌ها و بار‌ها به آن بازمی‌گردم، چه به‌طور فیزیکی و چه درونی.»


ارسال دیدگاه
captcha image: enter the code displayed in the image