پشت‌پرده خروج کارگردان Iron Man از دنیای سینمایی مارول
پس از موفقیت عظیم «Iron Man» در سال ۲۰۰۸ و پایه‌گذاری دنیای سینمایی مارول، جان فاورو و رابرت داونی جونیور به زوج طلایی این جهان تبدیل شدند. اما با وجود این موفقیت‌ها، همکاری فاورو در مقام کارگردان تنها تا قسمت دوم ادامه یافت. علت این خروج به گفته‌ی خود او، فشارهای طاقت‌فرسای ساخت فیلم دوم و سرعت بالای تولید بود که فراتر از استانداردهای عادی یک فیلم سینمایی بود.
با خریداری مارول توسط دیزنی در سال ۲۰۰۹، تمرکز و انتظارها از «Iron Man 2» به طرز چشمگیری افزایش یافت. این فیلم نه تنها دنباله‌ای مستقل بود، بلکه باید زمینه‌ساز فیلم‌های آینده مانند «ثور»، «کاپیتان آمریکا» و در نهایت «انتقام‌جویان» می‌شد. به گفته‌ی فاورو، این حجم از مسئولیت، زمان‌بندی تنگ و نیاز به ساخت دنیایی بزرگ در مدت کوتاه، پروژه را برای او به تجربه‌ای خسته‌کننده تبدیل کرد.
بیشتر بخوانید:
پشت‌پرده برنامه‌های ناکام ساخت «مرد آهنی ۲» با هنری کاویل
فاورو در کتاب «MCU: سلطه استودیو مارول» از این روند به عنوان تجربه‌ای «طاقت‌فرسا» یاد کرده و گفته:«زمان بسیار کمتری نسبت به فیلم اول داشتیم، در حالی‌که پروژه‌مان جاه‌طلبانه‌تر بود. باید داستان را می‌ساختیم، پیش‌تولید و فیلمبرداری می‌کردیم و همه چیز را در زمانی بسیار محدود به پایان می‌رساندیم. فشار روی همه زیاد بود.»
هرچند «Iron Man 2» در گیشه موفق عمل کرد و بیش از ۴۰ میلیون دلار بیشتر از قسمت اول فروش داشت، اما با بودجه‌ای بسیار بالاتر و پیچیدگی‌هایی بیشتر تولید شد. این فشار باعث شد فاورو ترجیح دهد کارگردانی قسمت سوم را به شین بلک بسپارد و خودش به عنوان بازیگر در نقش «هپی هوگان» در دنیای مارول باقی بماند — نقشی که حتی در «ددپول و وولورین» نیز به آن بازگشت.
با گذشت زمان، تصمیم فاورو دوراندیشانه‌تر از قبل به نظر می‌رسد. در دوره‌ای که فیلم‌های مارول پیچیده‌تر از همیشه شده‌اند و فشار روی کارگردانان افزایش یافته، بسیاری از استودیوها حالا به همان درسی می‌رسند که جان فاورو سال‌ها پیش آموخت: نمی‌توان از خلاقان انتظار ساخت فیلم‌هایی بی‌نقص در سرعتی سرسام‌آور داشت.
منبع: slashfilm