نقد فیلم We Bury the Dead؛ دیزی ریدلی در تریلر زامبی‌محورِ غم و امید

فیلم (We Bury the Dead) به کارگردانی زاک هیلدیچ، ترکیبی از تریلر آخرالزمانی و درام سوگ است. داستان با یک انفجار تصادفی سلاح آزمایشی آغاز می‌شود که حدود ۵۰۰ هزار نفر را در تاسمانی می‌کشد؛ از جمله میچ، همسر «اِیوا» با بازی دیزی ریدلی.  

اِیوا که در شوک و انکار فرو رفته، برخلاف هشدارها به منطقهٔ فاجعه می‌رود و به گروه پاکسازی اجساد می‌پیوندد. اما یک پیچش مهم وجود دارد: برخی از مردگان دوباره زنده می‌شوند. نیروهای نظامی به داوطلبان می‌گویند که با آن‌ها درگیر نشوند و فقط با شلیک منور درخواست کمک کنند.

اِیوا با وجود خطر، امیدوار است که شاید میچ یکی از «بازگشته‌ها» باشد و بتواند او را نجات دهد. او همراه با همکارش کِلی (برنتون توایتس) وارد «منطقهٔ ممنوعه» می‌شود؛ جایی که اجساد، دود، آتش و زامبی‌های دندان‌قروچه‌کننده فضای وهم‌آلودی ایجاد کرده‌اند.

فیلم در نیمهٔ نخست، بیشتر بر کار طاقت‌فرسای جمع‌آوری اجساد، بوی مرگ، مایعات بدن و لحظات تنش‌زای ناگهانی تمرکز دارد. اما روایت به‌تدریج به درامی درباره سوگ، انکار و امید غیرمنطقی تبدیل می‌شود. گذشته ازدواج اِیوا از طریق فلش‌بک‌ها آشکار می‌شود و نشان می‌دهد رابطه آن‌ها پیش از حادثه نیز ترک‌هایی داشته است.

منتقد AP می‌نویسد که فیلم ایده‌های جذابی دربارهٔ هویت، مرگ و امکان بازگشت روح مطرح می‌کند، اما در نهایت «کاملاً به آن‌ها متعهد نمی‌شود» و به کلیشه‌های آشنای ژانر زامبی بازمی‌گردد. پایان فیلم نیز به‌جای ارائه نتیجه‌گیری احساسی، به‌طور ناگهانی به زمینه‌سازی برای دنباله تبدیل می‌شود؛ پایانی که آن را «بیش از آن‌که تکان‌دهنده باشد، ناامیدکننده» توصیف می‌کند.

فیلم با درجه‌بندی R به‌دلیل خشونت شدید، خون‌ریزی، مصرف مواد و زبان تند اکران شده و مدت زمان آن ۹۵ دقیقه است.