گیلدا (۱۳۹۵)

  چهارمین اثر مشترک امید بنکدار و کیوان علیمحمدی ، گیلدا نام دارد . فیلمی نزدیک به چهار سال از ساخت آن میگذرد ولی در این مدت مجوز نمایش به آن داده نشده بود تا این که با اکران آنلاین این اثر توسط برخی وی او دی ها این عمل میسر شد. در خلاصه داستان این فیلم آمده است: گیلدا زنی بازیگر و صاحب کافه‌ای به نام سپید است. او که سیاه‌ترین شب زندگی‌اش را پشت سر می‌گذارد، برای نجات زندگی خودش تا صبح فردا فرصت دارد...  به جرأت میتوان گفت گیلدا ضعیف ترین اثر هم از لحاظ تکنیک و هم از لحاظ فیلمنامه ، درکارنامه مشترک این دو فیلمساز است . فیلم از همان ابتدا آشفته شروع میشود ، موضوع و تِم اصلی اثر کاملا نامعلوم و سردرگم میباشد . به طوری که تا اواخر فیلم ، بیننده به هیچ وجه درگیر موضوع آن نمیشود و شاید از نیمه های اثر آنرا رها کند و این عامل برای یک فیلم سینمایی یعنی فاجعه! به نظرم ایراد اصلی برمیگردد به فیلمنامه .  تازه در اواخر فیلم معلوم میشود که تمامی ملاقات های گیلدا ، یک رویا بوده است. اگر همین موضوع در اوایل فیلم به نحوه درستی مطرح میشد ، ایراد کار تاحدی مرتفع میگشت. چند روز پیش در یک مقاله ای خواندم : یکی از ویژگی های آثار امید بنکدار ، توجه جدی او بر روی فرم و زبان سینما و نیز کارکردن بر روی قاب بندی ها و نورپردازی ها میباشد . جالب است که هیچ کدام از موارد بالا ، در این اثر نه قابل مشاهده هستند و نه حس میشوند. قاب بندی های اشتباه  ، رعایت نکردن خط فرضی و زوایای غلط از دوربین کاملا در سکانس ابتدایی فیلم واضح میباشند. فیلمساز در فضاسازی به شدت ضعیف عمل کرده است ، به نظرم عدم پردازش درست به کاراکتر ها باعث بروز این مشکل گردیده. متأسفانه تمامی این عوامل دست به دست هم میدهند ...