«آدم» خویشتن را جایی وانهاده و اکنون حیران و سرگردان در جست و جوی بیکران مانده است. او در آینه ها چهره هایی متفاوت از خود می بیند. به گذشته بازمی گردد، به گلستانی که تنها نشانش در زمین است. وقتی به مراسم آیین نیایش فرشتگان می رود «ابلیس» در کمین او نشسته است. «ابلیس» «آدم» را می فریبد و زمین «آدم» را فرو می بلعد. نوزاد فطرت ربوده و در چاه غفلت نهاده می شود. اشباح سرگردان نور، آب، مصحف و گهواره را به غارت می برند. نوزاد در جعبه ی چوبین سرگردان روی آب می رود و پیراهن خونین او در دست «آدم» است. «آدم» در جست و جوی خود دست به دامان طبیب و جن گیر می شود. طبیب درمی ماند و جن گیر می گردد و «آدم» کماکان در جست و جوی خود است.