پاندولی میان فیلم و تله تئاتر
پنج در پنج تلاش محـترمانه تارا اوتادی برای اقتباســی قابل قبول از نمایشــنامه پنچری فردریش دورنمــات است. تلاشی که متاسفانه آنچنانکه باید نتوانســـته در چهارچوب سینمـــا خودنمایی کند.
تغییرفرمــهای مختلف در فیلم نمیتــواند کمکی به روند آن کند. ما در نگاه اول با یک تله تئاتر روبرو هســـتیم. فیلم تکلیفش را برای هماهنگی بین فضا و فرم نمی داند. در واقع فرم و فــضا در راستای نیازمندیهای فیلمنامــه نیستند.
بدون شک مطلوبتــرین بخش فیلم ، بازی اســتادانه رضا کیانیان است. درخشش ارزنده ای که گاهـــی در میان ایرانیزه شدن و غوطه ورشدن در دیالوگــهای نه چندان حساب شده تحت تاثیر قرار میگیرد. و البتــه انتخاب مناسب شاعر گرانقدر ، شمس لنگرودی در نقش قاضــی.
پنج در پنج یک بازی بــی پایان است برای عبور از آنچه هستیم به آنچه در انتظارمـــان است.
امید داشتم سکانس پایانـــی فیلم با تامق و زیبــایی بیشتری ارائه شود. با اینحال انتخاب بسیـــار خاص تارا اوتادی برای این محتوا را می ستایم.
پنج در پنج تلاش محـترمانه تارا اوتادی برای اقتباســی قابل قبول از نمایشــنامه پنچری فردریش دورنمــات است. تلاشی که متاسفانه آنچنانکه باید نتوانســـته در چهارچوب سینمـــا خودنمایی کند.
تغییرفرمــهای مختلف در فیلم نمیتــواند کمکی به روند آن کند. ما در نگاه اول با یک تله تئاتر روبرو هســـتیم. فیلم تکلیفش را برای هماهنگی بین فضا و فرم نمی داند. در واقع فرم و فــضا در راستای نیازمندیهای فیلمنامــه نیستند.
بدون ...
