چشم‌هایی آویزان در مسلخ حقیقت
سینما، ناب‌ترین ابزار برای تصویرنمایی پراکندگی نگاه آدمی است و سینمای پست مدرن بهنگام‌ترین نشانه برای رسیدن به عصاره تفکری بازنمایان شده در عصر تکنولوژی به شمار می‌رود. فیلم «اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر» که اولین فیلم بلند سینمایی شهرام مکری به شمار میآید، آشکارا نشانه‌هایی از سینمای پست مدرن را در خود دارد و از این حیث می‌تواند نمونه‌ای قابل ذکر از این نوع سینما برای آثار داخلی به شمار آید. در کالبدشکافی سینمای پست مدرن باید رجوعی به نگره‌های متمایز جهانی تکثرگرا در دهه پایانی قرن بیستم داشت، آنجا که انسان چنان به پدیده‌ها با دیده تردید فلسفی نگریست که عصر لایتناهی‌های اندیشه‌ورزی شکل گرفت و هنرمند به مثابه بازوی اندیشه‌ورز دوران‌ها بر این جریان تاویل‌های تازه‌ای را به طراحی رساند. از این رو، بی‌پایانی آرا و نشانه‌ها در جهان رخدادها در آثار ادیبان و هنرمندان، جلوه‌های فرمی و ساختاری غریبه‌ای با فضای کلاسیک و مدرن یافت و میل به تجربه‌گرایی حد و مرز محدودیت‌ها و حصار قراردادهای پیشین را از میان برداشت تا ابهام در واقعیت و وانمودگی به جای عینیت‌گرایی پرچمدار برداشت‌های جدید شود.
سینمای پست مدرن از دل اصل نسبی‌گرایی خود را نمایان کرد، به نحوی که در این نوع سینما وحدت سه‌گانه ارسطویی به کنار گذاشته شده و گستره تفکری و تنوع روایت‌ها، ژانرها و مولفه‌های نقیضه بر هم شکل گرفت تا فیلمساز با توسل به منطق دیالکتیک درصدد بازی با اشکال و نظریات شکل یافته در قلمروی هنر باشد و با بازیگوشی‌های فرمی و روایی به ساحت نامکشوف گذشته ...
سینما، ناب‌ترین ابزار برای تصویرنمایی پراکندگی نگاه آدمی است و سینمای پست مدرن بهنگام‌ترین نشانه برای رسیدن به عصاره تفکری بازنمایان شده در عصر تکنولوژی به شمار می‌رود. فیلم «اشکان، انگشتر متبرک و چند داستان دیگر» که اولین فیلم بلند سینمایی شهرام مکری به شمار میآید، آشکارا نشانه‌هایی از سینمای پست مدرن را در خود دارد و از این حیث می‌تواند نمونه‌ای قابل ...
