سایه روشن (۱۳۹۲)

فیلم سایه‌روشن به راستی چیست؟ یک ملودرام روان‌شناختی، درامی جنایی، هیچ و یا اندکی از هرکدام؟ حقیقت این است که سایه‌روشن در هیچ‌کدام از این ژانرها نمی‌گنجد اما بخشی از هریک را در خود دارد و می‌توان آن را فیلمی التقاطی دانست. فیلم شروع خوبی دارد و به راحتی مخاطب را بدون مقدمه‌چینی اضافه وارد ماجرا می‌کند، اتفاقات اساسی و نکات کلیدی که عامل ایجاد گره‌ها می‌شود و در طول فیلم می‌بایست گشوده شوند تقریباً تا پیش از 3/1 ابتدایی ایجاد شده و پس از آن سیر گره‌گشایی شروع می‌شود. این شیوه از پرداخت طرح و توطئه هرچند در آغاز سبب جذابیت بالا در اثر گشته اما ادامه راه به دلیل آنکه دیگر معمایی برای طرح کردن یا بهتر بگوییم غافل‌گیری حساب شده‌ای ندارد سبب افول فیلم می‌گردد. فیلم سایه‌روشن روندی شبه اشری را تجربه می‌کند و به‌این‌ترتیب سعی دارد پیچیدگی ذهنی شخصیت اصلی را به نمایش بگذارد اما به دلیل یک دست نبودن متن نه فضای موردنظر به‌دست‌آمده و نه روند منطقی آن شکل گرفته است. فیلم‌نامه سایه‌روشن همان‌گونه که در جایی از فیلم اشاره‌ای غیرمستقیم می‌شود،چینشی پازلی دارد اما این چینش نیز از میانه منطق خود را گم می‌کند و همین مسئله سبب دوپاره شدن اثر می‌شود که بخشی مربوط به فضاهای ذهنی و بخش دیگر قسمت عینی کار بوده که شدیداً کیفیت فیلم را تنزل داده است. در نیمه ابتدایی هنگام یادآوری خاطرات مرد با روندی نزدیک به سورئال مواجه می‌شویم که شبیه دالانی هزارتو بوده و نمی‌توان پیش‌بینی نمود هر فصل از چه محل و زمانی آغاز می‌شود و برای تاکید بیشتر ...