رستگاری در شاوشنک

1- جدال امید و وابستگی "دوفرین" مظهر امید و در آن سمت "زد" مظهر وابستگی است و کنتراست و جدل میان این دو . سکانس بازیگوشی دوفرین و پخش موسیقی اپرا از بلندگوهای زندان، دقیقا بعد از سکانس های خودکشی بروکس (زندانی آزاد شده) و صحبتهای زد درباره وابسته شدن به زندان اتفاق می افتد . دوفرین به همه اثبات میکند که تنها راه، دل بستن به شرایط موجود نیست و چیزی درونی، به نام امید؛ نه تنها یک راه، بلکه تنها راه موجود برای زندگی و ادامه دادن است . دوفرین این را هم به زد و هم به ما (مخاطب) اثبات میکند.   **دیالوگ های مرتبط** دوفرین : زیبایی موسیقی اینه، اونها نمیتونن ازت بگیرنش / زد : اینجا به دردت نمیخوره . بهتره به اینجا (زندان)عادت کنی / دوفرین : فراموش کردن اینکه یه جایی هست که از سنگ ساخته نشدن، یه چیزی هست، درون تو ... که اونا نمیتونن بهش برسن، یا لمسش کنن، اون برای توئه / زد : درباره چی صحبت میکنی / دوفرین : امید 2- تعلیق هوشمندانه در اکثر مواقع در سینما، تعلیق با منطق روایت مقابل یکدیگر و در تضاد با هم قرار می گیرند . اما تعلیق در "رستگاری در شائوشنگ" به بهترین شکل هم راستای درام گام برمیدارد. از لحظه درخواست چکش توسط دوفرین تا تراشیدن دیوار، تعلیق آغاز میشود و به دلیل راوی داشتن فیلم به وسیله "زد" تا گشایش درام فید میشود . این تعلیق به دلیل انتخاب هوشمندانه راوی با منطق روایت هماهنگ و بی نقص پیش می رود. انتخاب راوی میتوانست از طریق خود قهرمان یعنی دوفرین صورت میگرفت اما راوی بودن دوست و همراه قهرمان یعنی "زد" که طرفدار "ناامیدی و فراموشی و وابستگی"است، بسیار در موفقیت فیلم نقش به سزایی را ایفا کرده است . این درام ...