اشنوگل (۱۳۹۵)

  فیلمی با تم دفاع مقدس و شهدای غواص با دستان بسته که اینبار روایتگر قصه ای تازه از آن دوران و جنگ ایران و عراق است. قصه ای که شاید کمتر کسی جرات داشته باشد به سراغ آن برود بر اساس اتهاماتی که به افراد وارد می کند. برزو ارجمند را بیشتر در نقش های طنز دیده ایم و دیدن او در یک نقش جدی و عصبانی کمی غیرعادی ست و مدتی زمان میبرد تا به جدی بودن نقشش عادت کنیم. فیلم قصه گوست و داستان یک رزمنده و غواص است که حال پس از سال ها به او شک کرده اند که با مجاهدین خلق در ارتباط بوده و به کشورش خیانت کرده است. البته به خوبی فیلمنامه در این پیچ و خم ها موفق نبود تا تماشاگرش را مشتاق تر کند برای تماشای فیلم اما نمیتوان گفت خیلی هم بد بوده. روند رو به جلوی فیلم در بعضی مواقع کند می شود اما سرعت خودش را در کل حفظ میکند و خسته کننده نمی شود. صداگذاری و صدابرداری فیلم و همچنین جلوه های ویژه از نقاط مثبت این فیلم به شمار می آید که هیجان در سالن را افزایش میداد و اگر کارگردانی کمی سطح بالاتری داشت فیلم حرف های زیادی برای گفتن میداشت. فیلمنامه دلنشین و فکر شده با بازی ماه چهره خلیلی خودش را نمایان تر میکرد و با اینکه ضعف هایی داشت اما به عنوان فیلمی که به سرعت برای غواصان جان فشان ساخته شد تا فداکاری و زحماتشان بهتر و زیباتر در میان مردم دیده شود می توان فیلم قابل تحملی نام برد. قصه ای که در کنار نشان دادن غواصان گنجانده شده بود بسیار ظریف و کارشده بود و سوژه ای بود که کسی سراغ آن نرفته بود و توسط این دوستان سوزانده شد. در کل با همه ی این تفاسیر باز هم فیلم های سرتر و بهتر از این فیلم در صف جشنواره فجر بود و می توانستند جای این فیلم راه یابند اما خب نطرات هیئت داوران امسال است و سیاست هایی که در جهت پایین ...