برزخی ها (۱۳۶۱)

   سينماي ايران پس از پيروزي انقلاب اسلامي شايد حدود نيم دهه(1358 تا 1363) در بلاتكليفي و سردرگمي به سر مي برد. اين سردرگمي به دليل مشخص نبودن سياست هاي رسمي نسبت به سينما و انتظارات نظام نوپاي سياسي از آن بود.  به همين علت در ميان آثاري كه در آن دوره زماني توليد مي شد مي توان نمونه هايي را هم ديد كه در مورد پوشش بازيگران زن همچنان به سياق گذشته عمل مي كردند. به واقع ترسيم نشدن سياست هايي شفاف در سال هاي اوليه شكل گيري سينماي پس از انقلاب كه از طريق آن خطوط قرمز را براي سينماگران تبيين كنند سبب ساخت فيلم هايي مي شد كه با معيارهاي مديران انقلابي جديد همخواني نداشتند.  همين شد كه برخي آثار با مشكل توقيف و منع اكران در آن سال ها روبرو شدند. ديگر مساله مهم در سياستگذاري هاي آن دوره نوعي ستاره ستيزي آشكار بود كه سبب مي شد تا شمايل قهرمان و ضد قهرمان با بازي ستارگان سينمايي دوران پهلوي به يك تابو و خط قرمز اصلي در توليد فيلم ها بدل شود. نتيجه چنين نگاهي به مشكل خوردن ادامه اكران فيلم برزخي ها و محدوديت براي تداوم آن در جدول پخش بود.  با اين وجود برزخي ها توانست با فروش يك ميليون و 600 هزار بليت به گيشه 8 ميليون توماني در آن دوران دست يابد و به عنوان پرفروشترين فيلم سال 1361 معرفي شود. اما اهميت برزخي ها تنها به اين پرفروش بودن بازنمي گردد بلكه اين فيلم آخرين شمايل ثبت شده از ستاره هاي سينماي پيش از انقلاب را براي مردم ارائه داد و بسياري از آنها از جمله محمدعلی فردین(تا زماني كه فوت كرد نتوانست در فيلمي بازي كند)، ناصرملک‌مطیعی(در نقش نگار بازي كرد)، ایرج قادری(با آكواريوم سرانجام بازيگري در سينماي پس از انقلاب را تجربه كرد) و سعید راد(پس از سال ها زندگي در خارج، ...