رالف اینترنت را خراب می‌کند

  رالف خرابکار ۲ «رالف اینترنت را خراب می کند» به کارگردانی ریچ مور و فیل جانستون، دار و ندار هالیوود برای بچه هایی است که تصویر رنگین کمان را به سیاهی شب ترجیح می دهند. این انیمیشن که در ادامه قسمت اول آن ساخته شده است، از نظر تکنیکی به مراتب در سهولت و درک محتوا از سوی مخاطب پیشرفت داشته و می تواند نمونه یک سرگرمی مفرح و آموزنده در جغرافیای بصری باشد. *ترکیب جذابیت رالف خرابکار ۲ نه تنها از نظر تاثیرگذاری یک قدم جلوتر از نمونه های انیمه در هالیوود است، بلکه شکل تاثیرگذاری آن مخاطب را دانای کل نامحدود می کند. روایت در انیمیشن به دو عنصر فعالِ شخصیت ها و زمینه، بستگی دارد. ارتباطی که کاراکتر های داستان بیرون از فضای مجازی با یک دیگر برقرار کرده اند، بشدت کلاسیک است و این ابژه نه تنها بر جزئیات خلق و خوی آنان تاثیر گذاشته، بلکه چهره و حجم آنان را مورد پوشش قرار داده است. غریبگی دو شخصیت اصلی (رالف و ونلوپ) در دنیایی که کم و بیش برای مخاطب هدف این انیمیشن آشناست، خود شروعی دوباره برای تعریف ابزاری است که نیاز به آگاه سازی و آموزش طرز بهره بری از آن از الزامات یک جامعه برای هدایت نو ظهوران یک خانواده است. این مهم به طرز شگفتی ساز هنر (انیمیشن) توسط رالف خرابکار صورت گرفته است، اما مسلماً زمینه ای که سازندگان چنین محتوایی برای مخاطب هدف خود مهیا کرده اند با اهداف همه جوامع فرهنگی سنخیت ندارد. از سوی دیگر شخصیت های بکار گرفته شده در انیمیشن های هالیوودی و مشخصا رالف خرابکار از ترکیب جذابیت های گذشته به دست آمده اند. همانطور که می بینیم در این انیمیشن شخصیت هایی مانند موآنا، مریدا، راپانزل و … در تقسیم بندی مجازی و حقیقی داستان به طرز ماهرانه ای به ایفای نقش می پردازند. سونیک در ...