اسرافیل (۱۳۹۵)

  شخصیت محوری فیلم اسرافیل کیست؟ ماهیست که فیلم با او شروع میشود؟ مرد داستان است که سر میرسد؟ و یا ستاره است ؟ راستش هر سه شخصیت محوری هستند و در فیلمی که سه شخصیت محوری دارد همه این شخصیتها باید قوام پیدا کند و سرنوشتشان مشخص شود. در بعد قوام پیدا کردن شخصیتهای فیلم؛ دو زن قصه کاملا شخصیت میشوند ولی از مرد قصه دوریم. گویی مرد قصه بهانه‌ایست برای پرداختن به داستان دو زن در حالیکه در عمل فراتر از بهانه است و بخش مهمی از فیلم است. متاسفانه مرد قصه ساخته نشده است و چون شخصیتش ساخته نشده نمیتوان وارد دنیایش شد و مثلا نمیتوان فهمید که با این حد از نترس بودنش چرا به سراغ عشقش بعد از فوت همسرش نیامده. دلیلی همچون پسر داشتن ماهی بیان میشود اما چون شخصیت مرد فیلم روشن نیست و اصلا شخصیت نشده است این دلایل کار نمیکند. اما از بعد مشخص شدن سرنوشت؛ دو شخصیت محوری سرنوشتشان مشخص میشود اما به شکلی عجیب سرنوشت شخصیت ماهی نامشخص رها میشود که این ضعف دیگر این فیلم است. از نظر بازیها هدیه تهرانی به کمک چهره‌پردازی درخشان کاملا توانسته از پس درآوردن چنین نقشی بر بیاید، البته از نظر لهجه به نظردر بعضی سکانسها لهجه فراموش میشود و هدیه تهرانی کاملا تهرانی سخن میگوید. بازی مریلا زارعی هر چه میگذرد بهتر میشود. در اوایل فیلم بازیش روح ندارد و گویی دارد ادا در می‌اورد اما هر چه به انتها نزدیکتر میشویم بهتر میشود. همچنین نباید  از بازی خوب بازیگر ایفاکننده‌ی نقش برادر ماهی بگذریم که بازی یکدست و روانی ارایه می‌دهد. فیلم اسرافیل صرفنظر ازمشکلات گفته شده فیلم خوبیست اما نمیتواند در ذهن مخاطب بماند و سوالی برای مخاطب ایجاد کند. در سالن سینما با مخاطب است و پس از آن فراموش می‌شود.