کتاب جنگل (۲۰۱۶)

کتاب جنگل فارغ از محیط فانتزی و دوست داشتنی و خوش ساخت بودن دارای پیام های جالبی نیز داشت. آنچه در این فیلم مطرح شد دو موضوع کلی داشت... نخست آن که پیش داوری نکنیم، تنها دلیل شرکان برای بیرون راندن موگلی و انتقام گیری از او خاطره تلخی بود که از پدر او داشت... او معتقد بود موگلی یک انسان است و همه انسان ها یک جورند. همان پیش داوری مرسوم میان ما انسان ها که همواره به چشم می خورد. دومین نکته که بسیار ظریف تر بود، تغییر نکردن ماهیت بود... تلاش اشتباه گرگ ها این بود که می خواستند از موگلی یک گرگ بسازند. غافل از آنکه موگلی یک انسان است آن ها باید موگلی را با طبیعت و انسان ها آشتی می دادند چیزی که سرانجام در انتهای فیلم به آن اعتقاد پیدا کردند و سرانجام موگلی با روش انسانی با شرکان رو به رو شد..... آنچه جنگل را به آتش کشید گل سرخ (آتش) نبود بلکه آن آتش سوزی به معنایی می تواند تجلی عصیان و عصبانیت یک انسان تلقی شود و این فارغ از ماهیت گل سرخ در سایر سکانس ها بود. مخالفت ها برای عدم پیوستن موگلی به دهکده انسان ها در زیباترین دیالوگ بالو توضیح داده شد آن جا که گفت: اگر موگلی به دهکده انسان ها برود او را تغییر می دهند و از او یک انسان می سازند. آن ها نگران بودند که مبادا موگلی آموزه های خودش را از یاد ببرد. حتی پلنگ قصه نیز مطمئن نبود که او تغییر نکند اما خطر شرکان به حدی جدی بود که ترجیح می داد صرفا موگلی زنده بماند. همان زمانی که ما دفع خطر قطعی را به خطر احتمالی واجب تر می شماریم. میمون پادشاه نماد یک تکامل ناقص بود او همه چیز داشت اما نتوانسته بود به یک انسان (به نوعی تمدن برتر) تبدیل شود. اشتباه او این بود که تجهیز را عامل تکامل می دانست علی رغم این که تکنولوژی خود ثمره ...