ملی و راه های نرفته اش (۱۳۹۵)

نقد و بررسی فیلم ملی و راه های نرفته اش تحلیلگر:مهیار محمد ملکی #مهیارمحمدملکی نقد و بررسی این فیلم را با این جمله آشنا آغاز میکنم  تاریخ دو بار تکرار میشود بار اول تراژدی و بار دوم کمدی  شاید از خودتون بپرسید این جمله چه ارتباط موضوعی با نقد فیلم ملی دارد برای فهم این مهم کمی صبور باشید و بنده مهیار محمد ملکی را تا پایان بررسی همراهی فرمایید ملیحه در صندوق عقب خودروییست گوشی همراهش در دستش است  دلهره و اضطراب در چهره اش پیداست شماره ای را تماس میگیرد  و جمله ای را به زبان میاورد الو من الان توی صندوق عقب ماشینشم اون میخواد منو بکشه و کات به تیتراژ . تیتراژ هم با موسیقی آرامی که در بر دارد ما را به هیچ عنوان نسبت به فضا یا اتمسفر قصه خوشبین نمیکند چرا که چیزیکه یاد ما میاورد همان آرامش قبل طوفان است تهمینه میلانی با سکانس ابتدایی فیلم سعی دارد مخاطب خود را در همان ابتدا به سبک فیلم های هالیوودی و با تکنیکی مشابه از نوع فلش فوروارد درگیر بحث موضوعی کند این سکانس به میزان زیادی شبیه به فیلم های آشنایی همچون دفن شده میباشد ملی و راه های نرفته اش را دقیقا میتوان در بهترین حالت ادامه دهنده و در بد ترین حالت میتوان تکرار کننده راه فیلم هایی همچون قرمز از فریدون جیرانی دانست فیلمی که با یک اتمسفر مشابه سعی دارد از رابطه ای سخن به میان اورد که همانند کابوس است و حقیقتی غیر قابل انکار در مورد مردانی که با حکمفرمایی زن را همچون وسیله یا برده ای برای خواسته های خود میبینند به طور کلی فیلم به صورت کاملا جانبدارانه سمت و طرف ماهور الوند در نقش ملیحه است دختری که به خیال کسب ازادی بیشتر از خانواده گریخته و تن به ازدواج با مردی داده که به گمانش چشم انداز روشنی در زندگی اوست منتها زمانیکه ...