راز جهانبخش کرامت فاش میشود؟ این راز خواب چیستا، ماهرو، گودرز، بهرام، جهانگیر و سرگرد پوشیاس را آشفته خواهد کرد. جهانبخش برای اثبات بی گناهیش و بازگشت آرامش سفربلندی را آغاز می کند؛ سفری که پایانش زندگی بسیاری از آنها را تغییر می دهد...
سرو زیر آب، شروعی معمولی که با حرکتهای سریع دوربین و رفت و آمدهای مدام بازیگران سعی در القای اضطراب محیطش دارد و متاسفانه هیج تنشی را منتقل نمیکند، شروع روایت فیلم با نگاههای رسک بابک حمیدیان شروع اتفاق است که البته میتوانست خیلی زودتر -به لحاظ زمانی_ اتفاق بیفتد، معرفی فضا و شخصیت ها در طول روایت اتفاق ریتم تندتر و جذابیت بیشتری به همراه داشت، که سرو زیر آب خیلی موفق عمل نمیکند. ساختن فیلمی در ژانر دفاع مقدس امروزه بیشتر از صحنههای انفجار و جنگ نیازمند سوژهایست که کمی فراتر از آنچه اتفاق افتاده سخن بگوید و باشهآهنگر در این امر از بیداری رویاها تا ملکه و همین سرو زیرآب موفق است، دست گذاشتن روی حرفهایی که بعداز تهنشین شدن جنگ و حواشیاش راحتتر میتوان زد. ولی سوژه و ایده تنها راه نجات نیست، لانگ شاتهای زیبای زرین دست و طبیعت بکر ایران، طعنههای سیاسی گاهبیگاه، و فضاسازی عجیب در سوله ای تاریک هیچ کدام جذابیت فیلم را افزون نمیکند، شاید سوژههای اینچنینی بیش از دیالوگهای شعارزده به فرمی دراماتیکتر نیازمندند.
فرمی که با میزانسنهایی خلاقانهتر و شاید موسیقی تاثیرگذارتر میتوانست اثری متفاوت خلق کند.ولی سرو زیرآب از ملکه هم جامانده، و جز تلنگری آرام از خاطرات جنگ چیزی باقی نمیگذارد.
پایانبندی به سبک نخنمای «اگه خودت تو این شرایط بودی» و نتیجهگیری ای فرای اخلاق هم ضربهی بزرگتری به فیلم میزند.
پانوشت: عدم تعادل بازیگران به لحاظ حرفهای بودن خودبه خود ترازو را به سمت خانوادهی یزدی کج میکند و این نتیجهگیری پیشاپیش و قابل پیش بینی را به همراه دارد.
نگاه خیره اولیس و سروی که روی بارکش دور میشود.
سرو زیر آب، شروعی معمولی که با حرکتهای سریع دوربین و رفت و آمدهای مدام بازیگران سعی در القای اضطراب محیطش دارد و متاسفانه هیج تنشی را منتقل نمیکند، شروع روایت فیلم با نگاههای رسک بابک حمیدیان شروع اتفاق است که البته میتوانست خیلی زودتر -به لحاظ زمانی_ اتفاق بیفتد، معرفی فضا و شخصیت ها در طول روایت اتفاق ریتم تندتر و جذابیت بیشتری به همراه داشت، که سرو زیر آب خیلی موفق عمل نمیکند. ساختن فیلمی در ...
فراتر از انتظار
بعد از شروعی بسیار بد در جشنواره، فیلم دومی که به تماشای آن نشستم «سرو زیر آب» بود. قبل از جشنواره هم این فیلم جزء کنجکاویهای من نبود، و مشتاقانه به سراغ فیلم نرفتم. آن هم بعد از یک شروع ناامید کننده. و انتظار بالایی هم از فیلم نداشتم. اما با شروع فیلم، طراحی صحنه و فضا من را مجذوب خودش کرد. مقاومت میکردم در برابر دوست داشتن فیلم، اما فیلم بر من پیروز شد. چیزی که از همه بیشتر من را مسحور این فیلم کرد، طراحی صحنه، طراحی لباس و طراحی فضای کار بود. طراحیای با جزئیات و پر از ریزه کاری هایی که حتی به چشم نمیآید. و این مسئله بدون شک، کمک بسزایی به باور پذیری فیلم کرده است. اما چیزی که موجب دیده شدن این طراحی صحنه شده، فیلمبرداری کار است. فیلمبرداریای پر از حرکات نرم دوربین و استفاده از نماهای ...
بعد از شروعی بسیار بد در جشنواره، فیلم دومی که به تماشای آن نشستم «سرو زیر آب» بود. قبل از جشنواره هم این فیلم جزء کنجکاویهای من نبود، و مشتاقانه به سراغ فیلم نرفتم. آن هم بعد از یک شروع ناامید کننده. و انتظار بالایی هم از فیلم نداشتم. اما با شروع فیلم، طراحی صحنه و فضا من را مجذوب خودش کرد. مقاومت میکردم در برابر دوست داشتن فیلم، اما فیلم بر من پیروز شد. چیزی که از همه بیشتر من را مسحور این فیلم ...
جنگ تمام نمی شود
اگر نامش را جنگ نگذاریم و مصرانه معتقد به دفاعِ مقدس هم باشیم، باز در همین دفاع هم جانِ تعداد بسیاری به فجیعترین شکل گرفته شد: جسدهای بیسر، چند تکه استخوان و پیکرهای آلوده به گاز شیمیایی. سوژه «سرو زیر آب» از این منظر که سالها بعد از جنگ در تلاش است موضوع تفحص اجساد را مطرح کند، بکر است. دیگر مثل «شیار»٬ «بوی پیراهن یوسف» و یا «بوسیدن روی ماه» صرفاً با خانواده شهدا و انتظارٍ اندوهناک آنان مواجه نیستم و «باشهآهنگر» دوربین را میبرد در دل مکانی به نام «معراج» که اجساد نگهداری میشود و مسئولانی که انسان هستند و دارای ضریب خطای انسانی. تا بدینجا، طرح قصه به حدی پر کشش هست که بتوان با شخصیتهای چندوجهی، گرهافکنی و ایجاد چالش این روند را به تکامل رساند، اما فیلمساز، بعد از آنکه همین داستان ...
اگر نامش را جنگ نگذاریم و مصرانه معتقد به دفاعِ مقدس هم باشیم، باز در همین دفاع هم جانِ تعداد بسیاری به فجیعترین شکل گرفته شد: جسدهای بیسر، چند تکه استخوان و پیکرهای آلوده به گاز شیمیایی. سوژه «سرو زیر آب» از این منظر که سالها بعد از جنگ در تلاش است موضوع تفحص اجساد را مطرح کند، بکر است. دیگر مثل «شیار»٬ «بوی پیراهن یوسف» و یا «بوسیدن روی ماه» صرفاً با خانواده شهدا و انتظارٍ اندوهناک آنان مواجه ...
فیلم قشنگی بود در ژانر دفاع مقدس و از نگاهی دیگر به این مقوله پرداخته شده در این فیلم
و البته فیلم ارزش 1 بار دیدن را دارد
یاد و خاطره جوانان این خاک پاینده و روح بلندشان در پناه خدا استوار باشد
فیلم خوب و قابل احترامیه فقط یک سری جزییات بهش توجه نشده که مهم ترینش که مربوط به سکانس آخره این که تو یزد بارون نمیاد ... یه سری شعار هایی هم داده میشه که جز ضعف فیلمه ...
موضوع خوبی برای این فیلم انتخاب شده بود. فیلمبرداری عالی استاد زرین دست و موسیقی گوش نواز بهزاد عبدی.
حتی یک تیر در فیلمی از ژانر دفاع مقدس شلیک نشد! کاش سکانس تقابل مهتاب نصیرپور و هادی قمیشی طولانی تر و احساسی تر بود و ای کاش قصه جدیدی در پایان فیلم (شهادت رضا بهبودی) به قصه اصلی اضافه نمی شد. سرو زیر آب، فیلم خوش ساخت و قابل احترام.
يك فيلم خيلي خوب دفاع مقدس با داستاني نو...موسيقي عالي...بازي هاي عالي
0
0
پاسخ
گزارش تخلف
۷ سال پیش
۱۴ بهمن ۱۳۹۶
فیلم خوبی بود مثل فیلم قبل یعنی ملکه،ولی نه به اون اندازه،یک مقدار میلنگید فیلمنامه و انتهای فیلم ،اما مضمون های انسانی و ضد جنگ این کارگردان رو به شدت دوست دارم و حتی فکر میکنم کار غیر جنگی هم خوب می تونن بسازند، حداقل در دفاع مقدس بسیار بهتر از حاتمی کیاست و من پسندیدم