بروکلین بی مادر

ترجمه اختصاصی سلام سینما درست قبل از اینکه تیتراژ پایانی فیلم «بروکلین بی مادر» ساخته ی «ادوارد نورتون» یک خانم به محافظش با آه می گوید: «جالب است که چطور همه چی افشا می شود». منظور او از این جمله داستان رمزآلودی که ما تا دو ساعت قبل با آن درگیر بودیم. یک داستان متفاوت و جذاب از قتل ، باج گیری و فساد در میانه ی قرن بیستم در نیویورک که می خواهد از لحاظ پیچیدگی رقیبی برای «محله چینی ها» باشد. حتی اگر آن جذابیت و اصالت اثر پولانسکی را نداشته باشد اما او توانسته در یک جمله به آسانی مسیر تبدیل شدن رمان «جاناتان لتم» را به یک اثر نمایشی روی پرده های سینما ، توضیح دهد. در این فیلم «بروکلین» لقب «لیونل اسراگ» است که به نام «فریک شو» نیز شناخته می شود ، او مردی مبتلا به سندروم توره است و با رفتارهای ناگهانی و کلمات عجیب و غریب در مکان های عمومی باعث شرمندگی است. برای بازیگری مثل ادوارد نورتون که نقش آفرینی های بسیار سطح بالایی را از خود به نمایش گذاشته است و تجربه های فیلم یک جوان شیزنوفرنیک در «ترس کهن» و یک اوتیسمی در «امتیاز» را دارد ، لیونل یک چالش جدید و منحصر بفرد محسوب می شود. قبل از اینکه یک کاراگاه آوازخوان را در فیلم ببینیم ، همه منتظر شکل گرفتن یک فیلم نوآر کلاسیک حول محور نورتون هستند.  نورتون بجای تبعیت محض از رمان ، سعی کرده تا کاراکترها را طبق سلیقه ی خودش خلق کند و سپس آن ها به نیم قرن پیش بفرستند یعنی جایی که لیونلی که نورتون آن را خلق کرده می تواند راجع به یک شخصیت دیگر به نام «موزس رندولف» تحقیقات انجام دهد. این شخصیت در واقع نشانه ای کوچک از «رابرت موزس» سازنده ی مشهور اهل نیویورک است که برای ساختن پل ها و بزرگراه هایی که امروز به شهر خدمت رسانی می کنند ، باعث ...