کت تن کیست؟
کت چرمی درامی ست که تنه به تنه ی نوآر یا حتی در شاخصهایی نئونوآر میزند با تلاش برای استفاده از شاخصه های کلیدی ژانر. قهرمان افسرده با گذشته ای غمگین و هدف اصلاح و انتقام. اما این نوآر ایرانی چنان که به شاخصه های ژانر وفادار است به بدیع بودن و خلاقیت وفا ندارد. استفاده از کلیشه های متعددی مثل چک سفید امضا، نجات اعدامی از پای چوبه دار، درخواست پول برای رضایت، رئیس ترسو، پلیس خوب و... چنان در تاروپود فیلم تنیده شده که شاکله های اصلی آن را سراسر پوشانده و اسکلتی کلیشه ای به آن داده. گویی که سناریست تلاش داشته فرمولی از پیش تعیین شده و آشکار را مجددا اثبات کند.
قصه باگ که نه اما جاهای لنگ میزند و هربار که تماشاگر میخواهد بخود بقبولاند که فیلم روان است باز فیلم ساز با نمایش ابهام دیگری این تلاش تماشاگر را با شکست مواجه میکند. پرداخت بعضی شخصیت ها مثل صابر ابر، پانته آ پناهی ها و گلاره عباسی ناقص است و تلاش برای تکرار یک بازیگر در کارکتر هم عجیب توی ذوق میزند. تکرار نقش الواط برای عباس جمشیدی، پلیس برای بهزاد خلج و قهرمان فداکار داغدیده برای جواد عزتی از همین قبیل بازسازی هاست که دقیقا ذهن مخاطب را روی کلمه تکرار نقش و حتی کپی برداری قفل میکند. اتهامی که در نشست خبری بعد از فیلم مکررا توسط منتقدان و خبرنگاران مطرح شد.
کت چرمی با نام جواد عزتی در شناسنامه اش، انتظار مخاطب را برای دیدن شعبده ی جدیدی از عزتی بالا میبرد. اما بازی هرچند خوب اما تکراری جواد بیشتر باعث سرخوردگی ست تا جذابیت. چنان که حتی آثار مهدویان را تداعی میکند. بازی سارا حاتمی که دومین کار جلوی دوربین ش [اتفاقا با عزتی در زخم کاری] را تجربه میکند گامی رو به جلو نسبت به آنچه که بوده است. پناهی ها باز در تار کلیشه ...
کت چرمی درامی ست که تنه به تنه ی نوآر یا حتی در شاخصهایی نئونوآر میزند با تلاش برای استفاده از شاخصه های کلیدی ژانر. قهرمان افسرده با گذشته ای غمگین و هدف اصلاح و انتقام. اما این نوآر ایرانی چنان که به شاخصه های ژانر وفادار است به بدیع بودن و خلاقیت وفا ندارد. استفاده از کلیشه های متعددی مثل چک سفید امضا، نجات اعدامی از پای چوبه دار، درخواست پول برای رضایت، رئیس ترسو، پلیس خوب و... چنان در تاروپود ...
