ترجمه اختصاصی سلام سینما
اینکه بگوییم فیلم «اسپایک لی» خشن و بی پرواست کمی زیاده روی کرده ایم.لی هرگز از بحث و جنجال خجالتی نداشته ، «بلکککنزمن» با المان های عبث و ناپسند و نقد اجتماعی نوآورانه اش از این قاعده مستثنی نیست.بدون درنظر گرفتن تکه کلام های نرم اش درباره ی نژادپرستی و بی عدالتی ، لی به دنبال جذب مخاطب با استفاده از جذابیت های مورد پسند عامه یا بازار روز سینما نبوده است. هرچند «بلکککنزمن» سنگین ترین حمله ی او به تعصبات موجود درباره ی نظم اجتماعی فعلی نیست.این فیلم یکی از ضد ترامپ ترین آثار بی پروای سینمایی است که توسط یک فیلمساز برجسته ساخته شده است(جالب اینجاست که بخش اعظم داستان از 40 سال پیش الهام گرفته شده است).
شرح روایت اصلی داستان فیلم ، یک حکایت دور از ذهن اما واقعی درباره ی چگونگی نفوذ یک پلیس سیاه پوست و یک کاراگاه یهودی به «KKK» و جلوگیری از یک بمب گذاری تروریستی است.به همین دلیل لی یک متن در بخش معرفی فیلم قرار داده که می گوید :«براساس یک داستان واقعی ، یک داستان کثیف واقعی».«ران استال وورث»(جان دیوید واشینگتن)تبدیل به اولین پلیس سیاه پوست در تاریخ فیلم های شرکت «کلورادو اسپرینگز» شده است که از این حیث او را با نقش «جکی رابینسون» با بازی «رابرت جان برک» مقایسه کرده اند. ران یک ترکیب از عکس العمل های مختلف را به نمایش می گذارد : مدارا ، طعنه زدن ، رفاقت و حرفه ای گری. اغلب افسرهای همکار او خنثی هستند ، به خصوص همکارانی که با او قطع همکاری می کند یعنی «فلیپ زیمرمن»(آدام درایور) و «جیمی کریک»(مایکل بوشمی). اولین ماموریت او نظارت و گزارش دادن یک تظاهرات است که توسط یک سخنران سیاه پوست تندرو هدایت می شود. در همان حین ، او با ترتیب دهنده ی آن رویداد یعنی «پاتریس ...
ترجمه اختصاصی سلام سینما
اینکه بگوییم فیلم «اسپایک لی» خشن و بی پرواست کمی زیاده روی کرده ایم.لی هرگز از بحث و جنجال خجالتی نداشته ، «بلکککنزمن» با المان های عبث و ناپسند و نقد اجتماعی نوآورانه اش از این قاعده مستثنی نیست.بدون درنظر گرفتن تکه کلام های نرم اش درباره ی نژادپرستی و بی عدالتی ، لی به دنبال جذب مخاطب با استفاده از جذابیت های مورد پسند عامه یا بازار روز سینما نبوده است. هرچند «بلکککنزمن» ...
احمق نیستم!
«احمق نیستم!»
شیوۀ معمولی که در این کانال دنبال کردهام این بوده که ابتدا توضیحاتی راجع به مؤلف اثر و فضای پیرامون فیلم دادهام و سپس به نقد اثر پرداختهام. امّا، این شیوه را برای این فیلم دوست ندارم اجرا بکنم. اصلا مردد بودم این فیلم قابل نقد هست یا نه- من همان کسی هستم که اخراجیهای یک را قابل نقد میدانم! ولی، گویا این فیلم، شانسِ بالایی برای نامزدی در چند رشتۀ اسکار را دارد و جایزۀ بزرگ کن را هم برده. یعنی اینقدر سینمای امروز احمقانه شده؟
نمیدانستم نقد فیلم را از کجا شروع کنم. از کجای این فیلم آخر میتوان انتظار ساختار داشت که با مدد آن بتوان به فیلم ورود کرد. در این اثنا، یاد جملاتی از علی فرهمند افتادم؛ جملاتی که همچنان مصداق دارند و از قضا انگار برای ...
«احمق نیستم!»
شیوۀ معمولی که در این کانال دنبال کردهام این بوده که ابتدا توضیحاتی راجع به مؤلف اثر و فضای پیرامون فیلم دادهام و سپس به نقد اثر پرداختهام. امّا، این شیوه را برای این فیلم دوست ندارم اجرا بکنم. اصلا مردد بودم این فیلم قابل نقد هست یا نه- من همان کسی هستم که اخراجیهای یک را قابل نقد میدانم! ولی، گویا این فیلم، شانسِ بالایی برای نامزدی در چند رشتۀ اسکار را دارد و جایزۀ بزرگ ...