آنت

ترجمه اختصاصی سلام سینما قبل از شروع یک نمایش پر از آهنگ‌های پراحساس و پیچ‌های داستانی تراژیک-کمدی 140 دقیقه‌ای به نام «آنت» در جشنواره‌ی فیلم کن، کارگردان این فیلم یعنی «لئوس کاراکس» میکروفون را بدست گرفت و خطاب به تماشاگران حاضر در سالن گفت: "نفس خود را تا پایان فیلم حبس کنید". این از آن درخواست‌های غیرممکن است که بدرد چنین فیلم مغزخراشی در ژانر موزیکال و فانتزی نمی‌خورد. زیرا «آنت» نه تنها کاری می‌کند که نفستان حبس شود، بلکه آن را تا لحظه‌ی نمایش تیتراژ پایانی به گروگان می‌گیرد. ترکیب پرانرژی فیلمنامه‌ی برادران «میل» و هوش جادویی و خلاقیت «کاراکس» منجر شده است تا «آنت» تبدیل به یک استعاره‌ی کلامی از یک اپرای موسیقی راک شود که یک «آدام درایور» بی‌نظیر را نیز در مرکز داستان خود دارد. «درایور» در تک تک صحنه‌های فیلم حتی بصورت غیرمرئی نیز حضور دارد. «آنت» با فیلمنامه و موسیقی برادران «میل»، سبک جذاب و عمل‌گرایانه «کاراکس» و نقش‌آفرینی فوق‌العاده‌ی «آدام درایور» در نقش یک کمدین محکوم به شکست، به اهادف خود رسیده است. البته یک بچه‌ی چوبی هست که در این فیلم آواز می‌خواند و همچنین کات‌های را می‌بینیم که به یک گوریل افسرده برمی‌گردد. اما همه‌ی اینها در خدمت هدف اصلی فیلم هستند.  به عنوان یک فیلم تجربی، کل فیلم از طریق یک ترانه روایت می‌شود. «آنت» دقیقاً در همان حد و حدود و با همان ترکیبات سورئالی، زیباشناسانه و ابزوردی پیش می‌رود که «کاراکس» پیش‌تر مشابه آن را در «هولی موتورز» به تصویر کشیده بود. همین جاست که جهان‌بینی معماگونه‌ی فیلم باعث می‌شود تا روایت صریح‌تری را شاهد باشیم. گروه «اسپارکس» یعنی همان برادران «میل» تلاش کرده‌اند تا برگ برنده‌ی خود را در حوزه‌ی موسیقی برای «آنت» ...