23 نفر (۱۳۹۷)

  مدتهاست که سازندگان فیلم‌های دفاع مقدس و جنگی در کشور ما به این نکته پی برده‌اند که فیلمسازی ژانر جنگی باید تغییر پیدا کند و زمانی که امکانات و ساخت یک فیلم اکشن جنگی تمام عیار بسیار هزینه‌بر است، بهتر است که سینمای جنگی را در کالبدی جدید تعریف کنند.(در این مثان استثناهایی مثل تنگه ابوقریب وجود دارند که با هزینه‌های چندین میلیاردی تولید شده‌اند و با وجود فروش بالات نتوانستند به سوددهی برسند.) فیلم‌های جنگی که درباره جنگ است اما در آن خبری از صحنه‌های اکشن نیست، سالهاست که توسط کارگردانان خوش ذوق تهیه و تولید می‌شوند و ۲۳ نفر آخرین مورد این سبک فیلم‌هاست. موسسه اوج یا به بیانی بهتر سازمان هنری اوج، نهادی برخاسته از دل سپاه پاسداران است که توانسته بودجه‌های نسبتا بالایی را برای تولید کارهایش خرج کند. اوج از سال ۱۳۹۰ تاسیس شد ولی دو سه سالی است که با تغییر رویه و نگاه مدیران آن، شاهد ساخت آثار درخور توجهی از سوی این سازمان هستیم و به نظر می‌رسد که اوج بالاخره به این نکته پی برده که شعار سر دادن‌های افراطی کار را به جایی نمی‌رساند و با دست در دست قرار گرفتن کنار هنرمندان حاذق، آثاری را تولید می‌کند که هم مردمی باشند و هم در راستای سیاست‌های این سازمان پیش بروند. نمونه بارز این همکاری‌ها را در فصل پنجم سریال محبوب پایتخت شاهد بودیم که با ورود اوج به این مجموعه، سریال از نظر کیفی سطحی بسیار بالاتر از فصل‌های پیشین خود قرار گرفت و بودجه‌ خوبی که از طرف موسسه به آنها داده شد و امکانات و اجازه‌هایی که اوج برای عوامل سریال فراهم کرد باعث شد که سریال وارد فاز جدیدی شود. سازمان سینمایی اوج چند سالی است که به خوبی و با طمانینه و سیاست‌هایی خاص وارد وادی فیلمسازی برای اکران سینماها هم ...