تهران، جنگ جهانی اول. قلی، برادر کوچکتر خانواده ای سنتی و تهرانی، داخل پاتیل یخ در بهشت می افتد و یخ می زند. اعضای خانواده که گمان می کنند قلی برای یافتن دختر عمه اش به نام مخموره از خانه خارج شده، ردی از او نمی یابد. تهران، 1373. نود و نه سال از وصیت آقابزرگ می گذرد و حالا می توان باغ و خانه سنتی را خراب کرد. هر یک از وارثان برای این محل نقشه ای دارد: یکی قصد برپایی سالن آرایش و زیبایی دارد، یکی به مدرسه غیرانتقاعی می اندیشد و دیگری قول واگذاری زمین را به یک بساز و بفروش داده است. اما شکسته شدن پاتیل یخ در بهشت و به هوش آمدن عموقلی، پیش بینی های برادرزاده هایش را به هم می ریزد. آنها برای جلوگیری از حیرت و سرگردانی قلی، و نیز به جهت جلب رضایت او برای کوبیدن باغ و خانه، به شکل اطرافیان عمو در هشتاد سال قبل درمی آیند. از طرفی، مرجانه ـ مستخدم خانه ـ به عنوان مخموره، نامزد قلی معرفی می شود تا به این وسیله بازماندگان از محل صندوقچه جواهراتی که قلی هنگام یخ زدن به همراه داشته باخبر شوند. اما قلی از حرف های چند بازیگر محلی که در نقش قزاق ها بیرون از خانه کشیک می دهند، درمی یابد چگونه فریب خورده است. با کمک ماندگار ـ مستخدم پیر خانه ـ قلی وصیت نامه ای تازه تنظیم می کند و باغ و ملک را دست نخورده در اختیار نسل های بعدی قرار می دهد. صندوقچه جواهرات نیز خرج ازدواج قلی با مرجانه می شود.