"شنای پروانه" نخستین فیلم بلند سینمایی محمد کارت است. فیلمی که تماشای آن دست کم برای نگارنده غافلگیرکننده بود.
فیلم در ابتدا طبق منطق قهرمان پروری هالیوودی جلو می رود.الگوهای قهرمان-ضدقهرمانی را در دل خود ترسیم می کند اما به مرور بسیاری از محاسبات مخاطب را به هم می زند و او را با غافلگیری های متعددی مواجه می سازد.
قهرمانی که ابتدا خود را از جنس و بافتِ جامعه کوچک اطراف خود می بیند به مرور با افراد آن جامعه دچار تقابل می شود و در ارتباطات انسانی اش به بن بست های بسیاری می رسد. کنش های متعددی میان شخصیت های داستان به چشم می خورد و همین کنش ها درام را جلو می برند.
فیلمساز واقعه های فیلم خود را خشت به خشت می چیند و در عوض گام به گام نیز گره ها را می گشاید و همین امر باعث می شود تعلیق دلهره آمیز درام به تدریج به آستانه اوج برسد و در هر مقطع از نقطه عطف داستان شگفتی درست و دقیقی را خلق کند.
شاید در ابتدا قهرمانِ فیلم هاشم (امیر آقایی) به نظر برسد که در راه ناموس پرستی اش جان همسر خود را میگیرد اما به تدریج، حجت (جواد عزتی) به قهرمان اصلی درام بدل می شود؛ قهرمانی که در پایان مسیر قصه، خود را قربانی منفعت طلبی ها و جاه طلبی های دیگران می یابد.
پس زمینه ی اجتماعی فیلم به شدت به کمکش می آید و ضمن آن که با آدم های داستان همراه می شویم بعضاً متوجه آسیب هایی نیز خواهیم شد که جامعه و زندگی اجتماعی شان بر آنها وارد کرده است. فیلم در عین حال که مردانه به نظر می رسد نسبت به زنان نیز بی توجه نیست. هر یک از زنان فیلم از مادرِ حجت گرفته تا زنی با نام مردانه که پانته آبهرام با ظرافت نقشش را ایفا کرده است، همه و همه قربانیانِ انتخاب ها و تصمیماتِ اشتباه مردانِ زندگی خود بوده اند. ...
"شنای پروانه" نخستین فیلم بلند سینمایی محمد کارت است. فیلمی که تماشای آن دست کم برای نگارنده غافلگیرکننده بود.
فیلم در ابتدا طبق منطق قهرمان پروری هالیوودی جلو می رود.الگوهای قهرمان-ضدقهرمانی را در دل خود ترسیم می کند اما به مرور بسیاری از محاسبات مخاطب را به هم می زند و او را با غافلگیری های متعددی مواجه می سازد.
قهرمانی که ابتدا خود را از جنس و بافتِ جامعه کوچک اطراف خود می بیند به ...
نگاهی به اولین فیلم «محمّد کارت»
**توجه: خطر لو رفتن داستان وجود دارد
خیلیها میگویند «شنای پروانه» ادامهدهندۀ جریانیست که از میانههای دهۀ نود با دو فیلمِ «سعید روستایی» و «مغزهای کوچکِ زنگزده»ی «هومن سیّدی» آغاز شده است؛ آثاری که روایتگرِ زندگیِ مردمانِ حاشیهنشین و مطرودِ جامعۀ شهریِ مدرنِ ایراناند. امّا «شنای پروانه» بیش از اینها به اتمسفرِ آثارِ مستندِ خودِ «محمّد کارت» نزدیک است و مهمتر آنکه میکوشد درامِ بهاصطلاح اجتماعیِ جنوبِ شهری را با مؤلّفههای ژانرهای تریلر و معمّایی درهمآمیزد و برپایۀ الگوی درامِ مبتنی بر جستوجو یک قصّۀ پُراوجوفرودِ سهپردهای- که البته در پردۀ میانیاش به الگوی درامِ ایستگاهی هم نزدیک میشود- را روایت کند.
فیلمنامۀ «شنای پروانه»- که حاصلِ همکاریِ ...
**توجه: خطر لو رفتن داستان وجود دارد
خیلیها میگویند «شنای پروانه» ادامهدهندۀ جریانیست که از میانههای دهۀ نود با دو فیلمِ «سعید روستایی» و «مغزهای کوچکِ زنگزده»ی «هومن سیّدی» آغاز شده است؛ آثاری که روایتگرِ زندگیِ مردمانِ حاشیهنشین و مطرودِ جامعۀ شهریِ مدرنِ ایراناند. امّا «شنای پروانه» بیش از اینها به اتمسفرِ آثارِ مستندِ خودِ «محمّد کارت» نزدیک است و مهمتر آنکه میکوشد درامِ بهاصطلاح ...
جهان بینی عمیق محمد کارت در مقابل نگاه سطحی سعید ...
شاید اولین و مهم ترین چیزی که باید به آن پرداخت ، مسئله نگاه و جهان بینی اجتماعی نویسنده و کارگردان فیلم است. شنای پروانه از لحاظ فضا و حال و هوا بسیار شبیه به ابد و یک روز و متری شیش و نیم است. با این تفاوت که در این فیلم ،کارگردان یک جهان بینی عمیق نسبت به آسیب های اجتماعی دارد و همچون سعید روستایی با نگاهی سطحی و ژورنالیستی به وقایع نمی پردازد و در شناخت منشا و مبدا مشکلات،آدرس غلط به مخاطب نمی دهد. محمد کارت در این فیلم همه تقصیرها را بر گردن حکومت و دولت و قانون نمی اندازد و مثل سعید روستایی، وقیحانه به دنبال قدیس سازی مافیای جنایت کار نیست. محمد کارت در این فیلم جز نگری می کند و تقصیرات هر شخص خطاکاری را ابتدائا از جانب خود او می داند و اتفاقا فیلم را نیز با یک جمله زیبا به پایان می ...
شاید اولین و مهم ترین چیزی که باید به آن پرداخت ، مسئله نگاه و جهان بینی اجتماعی نویسنده و کارگردان فیلم است. شنای پروانه از لحاظ فضا و حال و هوا بسیار شبیه به ابد و یک روز و متری شیش و نیم است. با این تفاوت که در این فیلم ،کارگردان یک جهان بینی عمیق نسبت به آسیب های اجتماعی دارد و همچون سعید روستایی با نگاهی سطحی و ژورنالیستی به وقایع نمی پردازد و در شناخت منشا و مبدا مشکلات،آدرس غلط به مخاطب نمی ...
داستان جدید ٰبازی های خوب و ریتم مناسب ازشنای پروانه فیلم موفقی راساخته است مسلمافیلمی که جایزه نگاه تماشگران جشنواره فیلم فجر را می گیرد دارای خصوصیات بارزی است که مهترین آن داستان ساده و باور پذیر فیلم است .هرچند برخورد های خشن وحرف های رکیک دربخش هایی از فیلم خسته کننده و به عبارتی مشمئز کننده به نظر می رسد اما پذیرفتن این موضوع که این صحنه ها ٰبخشی از واقعیت جامعه مامی باشد ٰتحمل این صحنه ها را راحت تر می کند.فیلم دارای پایان غافلگیر کننده ای است و گارگردان با یک داستان مبهم توانسته است تماشاچی را تا انتهای فیلم به دنبال خود بکشد وپایان رضایت بخش فیلم باعث شده تماشاگر بارضایت کامل فیلم را بپذیرد.
فیلمی از دل جامعه یکی از بهترین فیلم هایی که برای قشر پایین و فرو دست جامعه ساخته شده مغز های کوچک زنگ زده و ابد و یک روز دو فیلم دیگر بودند که ساخته شدند
تدوین و طراحی صحنه عالی داره این فیلم و همین یک عنصر جالب برای اینکه شما زا برای دیدن ادامه فیلم ترغیب کند علاوه بر این عنصر ها فیلنامه بسیار خوبی داره و از اون بهتر کارگردانی تلفیق بازی های خوب و فیلمبرداری بهتر از عنصر های دیگر این فیلم هست فیلمی که به نظرم سینمای ایران قوت داد با این که اولین فیلم بلند اقای کارت بود ولی به نظرم لیاقت بردن جایزه ای برای کارگردانی را داشت نکته ای دیگر برای فیلم این هست که غیر قابل پیش بینی است که این از بازی های خوب بازیگرا قوت گرفته شده
ارادتمند=امیر سپهر
فیلمش خیلی قشنگ بود...فقط یه موضوع قابل هضم نبود اونم اینکه چرا امیرآقایی درنقش هاشم موقع حرف زدن لهجه ترکی داشت؟؟ اگر ترک بودن پس چرا مابقی خانواده این لهجه رو نداشتن؟؟ دقت کنید به حرف زدن هاشم انگار داره فارسی به زور خرف میزنه..
من نمی دونم چرا سعید راد به بازی جواد عزتی گیر میده.با اینکه خودش فیلم های مزخرف تر از همه بازیگران بازی میکنه.یکی از دلایل سیمرغ ندادن به جواد عزتی بازی تو فیلم هزارپا است.
به نظر من نباید بخاطر اینکه جواد عزتی فیلم هزارپا بازی کرده سیمرغ برای این فیلم بهش ندن
با تعریف هایی که تو جشنواره از این فیلم شد , سطح انتظار من خیلی بالا رفت اما وقتی خودم دیدم همه چیز برعکس بود به نظر من.
نه بازی ها نه فیلمنامه نه کارگردانی چنگی به دل نمی زد ... به نظرمن همه چیز معمولی بود و درکل شباهت زیادی به مغزهای کوچک زنگ زده داشت .
ای کاش ندیده بودم , همین ...
فیلمنامه خام با سکانس های اضافی زیاد.ارتباط شخصیت های فرعی با قهرمان اصلی در نیامده.فقط رابطه پدر و فرزند و زن و شوهری نسبتاً خوب بود.هومن سیدی این ژانر رو کامل کرد و کار را برای بقیه سخت
یک فیلم درجه یک با یه داستان روان و پرکشش، بازی های باور پذیر و عالی. از کارگردان این فیلم آقای محمد کارت با اون سابقه خیلی خوبش در مستندسازی همین انتظار میرفت.
خیلی فیلم خوش ساخت به نسبت فیلمهای مشابه خودش یه سر و گردن بالاتر بود داستان روان و کشش فوقلعاده ای داشت و تک تک پلان ها حرف برای گفتن داشت بازیها هم بینظیر خصوصا امیر اقایی
فیلم خوبی بود ریتم خوبی داشت بازی ها باور پذیر و عالی بود دیگه به راحتی میشه گفت جواد عزتی یه ستاره بازیگزی داره میشه ولی خیلی به اندازه ای که رسانه ها بهش پرداختن فوق العاده نبود
فیلم خیلی عالی،بازی ها هم عالی جواد عزتی بی نظیر بود،گریم خانم بهرام عالی بود،علی شادمان خیلی خوب بود،حتی پیر زن و پیرمرد ها هم خیلی خوب بازی کرده بودن،به نظرم فیلم جذابی بود
مطمئنن اقای عزتی امسال یکی از کاندید های اصلی جشنواره است و همین طور گریمور
به نظر می رسید گره های داستان و بازشدنشون به ترتیب و یکنواخت اتفاق می افته. بازی و گریم خوب آقایی (کاش لهجه ترکی اضافه نمی کرد) و عزتی. بعضی بازی ها بد بود. پایان خوب.
خیلی فیلم رو دوست داشتم به نظرم همه چیش کامل بود بازی ها فوق العاده بودن و داستان پر از اتفاق جذاب و پایان شگفت انگیز داشت تبریک به اقای کارت که با تجربه کم چنین فیلم فوق العاده ای ساختن
میگن یکی از فیلم های خوب جشنواره است، حقیقت باید جشنواره ضعیفی باشه. موضوع اینه که فیلم قابل قبوله، شخصیت پردازی خوبه، گریم ها و بازی ها هم خوبه ولی داستان بی مزه است. احساسات آدم رو درگیر نمیکنه، من قهرمان داستان رو یه جاهایی درک نمیکنم و اوکی قرار نیست درک کنم حتی متعجبم نمیکنه. حتی عصبانیم نمیکنه، حتی هیچی!
مثل عروس خوبای فامیل میمونه که نمیتونی ازشون ایراد بگیری ولی میدونی یه چیزی هست...
نسبت به فیلمهای مشابه خودش عالی بود بازیها فوق العاده
0
0
پاسخ
گزارش تخلف
۵ سال پیش
۱۷ بهمن ۱۳۹۸
یه فیلم استاندارد و خوب..داستان از همون ثانیه ی اول شروع میشه و تا آخر جذاب و پرکشش باقی می مونده و ریتمش اصلا نمی افته.. بازی های خوب .. کارگردانی بسیار خووب.. فقط به نظرم فیلمنامه در چند سکانس میتونست بهتر باشه.. پیشنهاد میکنم حتما ببینید این فیلم رو..
یه صحنه هایی از فیلم منو یاده مغزها مینداخت یه جاهایی انقدر از ریتم می افتاد که دلم میخواست ۱۵ ثانیه بزنم جلوتر به نظرم این فیلم در فروش گیشه موفق خواهد بود چیزی که تو ذهن میمونه گریم خانم بهرام و بازیه اقای پیمان صفا در کل خیلی خیلی معمولی و پر درامد