شکوهِ سیاهِ جنگ
کریستوفر نولان، نعمت بزرگی برای سینمای هالیوود به‌شمار می‌رود. همان‌گونه که چندین سال پیش فردی مثل کوبریک، برای هالیوود یک غنیمت بود. آثار نولان همگی سبک خاص او را دارند و توانسته‌اند هم مخاطب عام را راضی كنند و هم منتقدین را به تحسین وا دارند. عده كمي از منتقدین که با نولان و آثار وی مشکل داشتند، بعد از دیدن دانکریک به احتمال زیاد حرف خود را پس می‌گیرند. نولان در این فیلم با سینما دست و پنجه نرم می‌کند و علاقه وافرش را به سینما به‌عنوان یک فن، نه یک هنر به ما نشان می‌دهد. نولان با سینما درگیر است و از آن به‌صورت خلاقانه هنر در می‌آورد. با آن بازی كرده و سینما را وادار به زیبا شدن در برابر چشم تماشاگر می‌کند. تصویر را می‌شناسد و از همه مهم‌تر مي‌داند چگونه روایت را به تصویر بکشد. در مصاحبه‌های بعد از اکران، نولان اظهار داشته که علاقه‌ای به نوشتن فیلمنامه نداشته و نگاشتن آن را به زور غرولندهای همسرش شروع کرده است. شاید بعد از دیدن فیلم حق را به کارگردان نابغه‌اش بدهید. فیلم دانکریک نه فیلم دیالوگ است نه فیلم بازیگران و نه حتی فیلم داستانی. دانریک فیلم در آوردن درست صحنه‌هاست.
معمایی در تاریخ
واقعه دانکریک، خود در تاریخ به‌شکل معمایی تاریخی جنگی همیشه باقی مانده است. ۴۰۰ هزار سرباز بریتانیایی در یک ساحل محاصره نازی‌ها هستند. دورتادور آنان را دشمن گرفته و هیچ راه فراری جز کانالی که در دریای روبه‌روي‌شان است ندارند. عمق کوتاه آب ساحل باعث شده کشتی‌های نیروی دریایی و عظیم نتوانند برای کمک به آنان کاری کنند. در نتیجه مردم شهرهای اطراف، با قایق‌های تفریحی‌شان به سمت این سربازان می‌روند.
عجیب‌ترین نکته این واقعه دستور هیتلر برای توقف و نکشتن این سربازان است. تا به امروز نيز به‌طور دقيق ...
کریستوفر نولان، نعمت بزرگی برای سینمای هالیوود به‌شمار می‌رود. همان‌گونه که چندین سال پیش فردی مثل کوبریک، برای هالیوود یک غنیمت بود. آثار نولان همگی سبک خاص او را دارند و توانسته‌اند هم مخاطب عام را راضی كنند و هم منتقدین را به تحسین وا دارند. عده كمي از منتقدین که با نولان و آثار وی مشکل داشتند، بعد از دیدن دانکریک به احتمال زیاد حرف خود را پس می‌گیرند. نولان در این فیلم با سینما دست و پنجه نرم ...
