دو جوان دانشجو در موزه ی هنرهای معاصر سنتی به تابلو بدون امضایی برمی خورند که گفته می شود کار دو نقاش قهوه خانه ای است. دو دانشجو به تحقیق درباره ی زندگی و آثار آن دو نقاش می پردازند و با پیگیری و مراجعه به دوستان و شاگردان آن دو نقاش گوشه هایی از زندگی نقاش اصلی را روشن می کنند؛ نقاش که نقاشی های قهوه خانه ای می کشیده پس از رکود کار همچنان به کشیدن نقاشی ادامه می دهد، تا این که زنی که به او تابلویی سفارش می دهد و نقاش سخت فریفته ی زن می شود. از آن پس خیال زن لحظه ای نقاش را تنها نمی گذارد. نقاش در ملاقات ها و برخوردهایش با اساتید فن درمی یابد که آنها نیز در نقاشی هایشان چهره هایی مانند چهره ی همان زن کشیده اند. پس از گذشت سال ها نقاش، در دوره ای که نقاشی های انتزاعی رواج گرفته است، پیشنهاد کار در یک گالری را رد می کند و در سنین پیری، در گمنامی، فوت می کند.