یک واقعیت حذف شده
داستان ازدواج، فیلم آخر نوآ بمباک رِئالیسم عجیبی دارد. فیلم درست از نقطهای شاید باید تمام میشد شروع میشود. از شروع پایانیک رابطه.
افتتاحیه فیلم به شدت درست انتخاب شده، آنقدر که برای مخاطب عام نوید نمایش یک زندگی رمانتیک و جذاب نیویورکی را میدهد وبرای مخاطبی که کمی بیشتر دنبال رمز و رازهای فیلم است کدهایش را دارد. کدهایی که شروع اتفاقی دقیقا متضاد نریشن های گفتهشده خواهد بود.
فیلم همچون بسیاری از فیلم های این ژانر( مثل آقا و خانم اسمیت) با دعوای زن و مرد در اتاق مشاور شروع می شود اما این جاازمنتظر اتفاق روتین اغلب فیلم ها نباشید. نه فلاش بکی در کار است و نه هپی اندی. و هویت مستقل فیلم به عنوان کارگردانی مستقل درسینمای هالیوود از همان ابتدا کاملا پیداست.
جدای از شروع و پایان روایت که خود نگاهی جدید به جدایی دارد، فیلمنامه نیز روند کاملا رئالیستی اش را در بستری مدرن طی میکند. فیلمنامه ای که جدا از یک پیرنگ کلاسیک دراماتیک پر است از جزئیاتی که در راستای ساختن احساس و فضا حرکت می کنند. قصه پر است از احساس و منطق آدمها که در هم گره می خورد و پیچیدگی هایی ساده از زندگی روزمره می سازد. شاید درست شبیهفیلم تحسین شده فرانسیس های همین کارگردان که در عین سادگی مضمون و روایت بسیار پیچیده است.
با اینکه قصه با سبک زندگی آمریکایی ها (یا همان لایف استایل) شکل گرفته اما اصالت رابطه و تمام زیر و بم هایش در هر کشور وسبک زندگی دیگری قابل برداشت است. و این جز آن نیست که ماجرا از واقعیتی می آید که در سینما حذف شده. جذابیت رابطه و کنشآن پیش از شروع و درمیانه در اغلب مواقع به دلیل جذابیت های دراماتیک موضوع فیلم است اما اینجا تلخی جریان پایانش کلیت اثر راشکل داده.( اگر مشغول مقایسه ...
یک واقعیت حذف شده
داستان ازدواج، فیلم آخر نوآ بمباک رِئالیسم عجیبی دارد. فیلم درست از نقطهای شاید باید تمام میشد شروع میشود. از شروع پایانیک رابطه.
افتتاحیه فیلم به شدت درست انتخاب شده، آنقدر که برای مخاطب عام نوید نمایش یک زندگی رمانتیک و جذاب نیویورکی را میدهد وبرای مخاطبی که کمی بیشتر دنبال رمز و رازهای فیلم است کدهایش را دارد. کدهایی که شروع اتفاقی دقیقا متضاد نریشن های گفتهشده خواهد بود.
فیلم ...
کدام داستان؟ کدام ازدواج؟
فیلم با دو مونولوگ از زن و مرد آغاز می شود. مردی که روی تصاویر زنش درباره ی او و زنی که روی نیمچه اکتهای مرد درمورد او می گوید. کارگردان در همین ابتدای کار با این دو مونولوگ از مرد و زن که درباره ی هم می گویند و بخش اعظمی از این پرحرفی ابتدایی، به هیچ وجه در ادامه ی اثر نشان داده نمی شود؛ خود را از شخصیت پردازی و شناساندن این دو نفر در فیلم راحت می کند. دیگر نیازی نمی بیند که زن را به عنوان همسر و مادر و مرد را به عنوان همسر و پدر پردازش کند، چون در ابتدا درباره ی آنها گفته شده. نابلدی کارگردان و ناتوانی او در خلق یک اثر سینمایی در همین ابتدا خودش را نشان می دهد. ما از تمام صحبتهایی که مرد درمورد همسرش می کند فقط یک نبستن در کابینت را به صورت جدی می بینیم و حرفهای ابتدایی زن هم به کلی ...
فیلم با دو مونولوگ از زن و مرد آغاز می شود. مردی که روی تصاویر زنش درباره ی او و زنی که روی نیمچه اکتهای مرد درمورد او می گوید. کارگردان در همین ابتدای کار با این دو مونولوگ از مرد و زن که درباره ی هم می گویند و بخش اعظمی از این پرحرفی ابتدایی، به هیچ وجه در ادامه ی اثر نشان داده نمی شود؛ خود را از شخصیت پردازی و شناساندن این دو نفر در فیلم راحت می کند. دیگر نیازی نمی بیند که زن را به عنوان همسر ...
زوال نظام خانواده
داستان ازدواج ساخته نوآ بامباک اثری ساختار شکن برابر نظام خانواده در جوامع کلاسیک و مدرن است . آدام درایور و اسکارلت جوهانسون از نظر تکنیک بازیگری و اهمیت شخصیت پردازی رو به روی دوربین قدرتمندانه ایفای نقش می کنند ؛ اما اساس فیلمنامه نکته بزرگی را مد نظر قرار نداده است و آن جامعه ای است که به نقد آن می پردازد . جامعه ای که قشر ادیت شده آن (دو بازیگر تئاتر با تفکر انقلابی-احساسی) به تفاهم فکری بر سر یک مسئله نرسیده اند و فیلم با چرایی شکل گیری روابط آنها شروع می شود که این نکته به انحلال فلسفه هنر در یک اثر سینمایی منجر خواهد شد .
*خانواده چیست ؟
در همه جای دنیا خانواده نظامی قدرتمند در رسیدن به اهداف اجتماعی یک کشور است . خانواده ، جدای از شکل های عجیب ...
داستان ازدواج ساخته نوآ بامباک اثری ساختار شکن برابر نظام خانواده در جوامع کلاسیک و مدرن است . آدام درایور و اسکارلت جوهانسون از نظر تکنیک بازیگری و اهمیت شخصیت پردازی رو به روی دوربین قدرتمندانه ایفای نقش می کنند ؛ اما اساس فیلمنامه نکته بزرگی را مد نظر قرار نداده است و آن جامعه ای است که به نقد آن می پردازد . جامعه ای که قشر ادیت شده آن (دو بازیگر تئاتر با تفکر انقلابی-احساسی) به تفاهم ...
بجز بازی عالی ادام درایور از چیز دیگه ای خوشم نیومد. اینطور که نشون داده شد آدمای مهربون و منطقی بودن ولی یکبار باهم سر اختلافشون صحبت نکردن! یه طور تشویق به طلاق بود
فیلم شروع قویای داره و از همون ثانیه اول تو رو جذب میکنه. بازی اسکارلت جوهانسون و آدام درایور واقعا فوق العاده و عالی هست، واقعا خیلی خوبن.
اون سکانس دو نفره صحبت و بحث نیکول و چارلی که حدود ۷ دقیقه هست، واقعا سکانس خوب و نفسگیری بود.
تنها ایراد فیلم برای من این بود که بعضی جاهای فیلم خسته میشدم.
خیلی تاثیر گذار و زیبا
خیلی ساده
نهایتا فهمیدم اسکارلت میتونه طبیعی باشه
بهترین چیز راجع به این فیلم این بود که یه داستان برای اینکه منو خوشحال کنه نیازی نیست هپی اند باشه مثل بیشتر فیلم هایی که دوست دارم
کافیه انسانی تموم شه، همونطور که هممون داستانامون هست...