لیدی برد

  برای جامعه سینما : محسن سلیمانی فاخر/  «لیدی برد» درامی است واقع‌گرایانه که در کنار روایت رشد اخلاقی و شخصیتی   یک نوجوان به « سرچشمه های فرهنگ جوانی» جوامع اشاره دارد، فرهنگی که در  این نسل لامکان است و تغییر خرده فرهنگ ها در ذات آن  تاثیر چندانی  ندارد.فیلم راوی هزارتوی«جوان و فرهنگ جوانی »و اقتضائات آن در خانواده  ای  کوچک و سخت‌کوش است که در وضعیت دشوارمعیشتی قرار دارند و با تاکید بر  دختر نوجوان این خانواده ، طغیان ، بلوغ و اقناع او را  بازتاب می دهد.  دختر ۱۷ ساله (ایسیرشا رونان  )در آستانه ورود به دانشگاه  که در جستجوی هویت خود  در خانواده و جامعه  ای است که نوجوانی و جوانی او را به رسمیت نمی شناسد ،فرهنگی که  موقعیت  مالی خانواده بر هویت دهی نوجوان فیلم تاثیر گذاشته است و عنصر اعتماد به  خویش و خود باوری را در او نزول داده است . او نشانی خانه اش را به دوستانش  نمی دهد و بیکاری پدر و دست تنگی برایش شرم به بار آورده است . در این  مقطع عمر پیشرفت نوین فرهنگی و  تجلی آن بر موسیقی و هنر و سرگرمی ها به  فرهنگ توده رسوخ می کند و دیگر  نوجوان، طبقه اجتماعی خود را پذیرش ندارد .« لیدی برد» حتی شهر محل سکونت  خودرا در حد موقعیت فکری خود نمی داند و بی صبرانه  و متظاهرانه به بهانه  ادامه تحصیل می‌خواهد موطنش  را رها کند و به «جایی که تمدن در آنجاست»  برود.تا جایی که «کریستین» ۱۷ ساله نام مستعار «لیدی برد» را بر خود انتخاب  می کند. در جهانِ همقطاران لیدی برد  سرعت«  تغییرات فرهنگی»به قدری بالاست که  او  وجود مادر را مخل افکار و پیشرفت  خود می داند .حال این تغییرات و «دیگر بودگی »و نااشنایی با دنیای یکدیگر  ،چاشنی طغیان  سونامی وار رابطه است و پرخاشگری منفعلانه مادری خودرأی و  خودسر ...