«قورباغه» اولین تجربه سریال‌سازی هومن سیدی در شبکه نمایش خانگی است.
در سریال «قورباغه» به نویسندگی، تدوین و کارگردانی هومن سیدی و تهیه‌کنندگی علی اسدزاده، بازیگرانی همچون نوید محمدزاده، صابر ابر، سحر دولتشاهی، مهران غفوریان، آناهیتا افشار و فرشته حسینی بازی می‌کنند.
این سریال در زمان پخش با حواشی مختلفی روبه‌رو شد. اولین خبرها در باره پخش «قورباغه» به ایام پس از اتمام سریال «هم‌گناه» بازمی‌گردد. خبر رسمی پخش این سریال مهرماه از سوی تهیه‌کننده اعلام شد.
در آن ایام یکی از نشریات دلیل تأخیر پخش این سریال را دعوا و اختلاف میزان مالکیت اعلام و عنوان کرد که تهیه‌کننده «قورباغه» با وجود دریافت رقم بالا از یکی از پلتفرم‌های پخش نمایش خانگی برای سرمایه‌گذاری، خواهان دریافت درصد مالکیت بیشتر از سریال است.
واکنش تهیه‌کننده به انتشار این خبر از یک سو از آغاز رقابت دو پلتفرم حکایت داشت و از سوی دیگر آغازگر زمزمه‌های اختلاف راجع به مجوز پخش هم بود. اسدزاده این دست اخبار را دروغ‌پردازی و هدف آن را تخریب در آستانه پخش سریال از سوی پلتفرمی عنوان کرد که سریال به آن فروخته نشده است.
هم‌زمان با اعلام این اطلاعات، از پوستر «قورباغه» رونمایی و خبر دریافت مجوز پخش هم منتشر شد.
در ادامه اما محمدرضا فرجی، مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی اعلام کرد که هنوز این سریال پروانه نمایش ندارد. در نهایت با اعلام خبر پخش انحصاری سریال «قورباغه» از نماوا، زمان پخش سریال هم سوم آذر عنوان شد.
بعدازاین خبر تبلیغات گسترده‌ای در سطح شهر برای «قورباغه» آغاز شده بود، هومن سیدی یادداشتی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد و از تعویق دوباره پخش به دستور سازمان سینمایی خبر داد و در نهایت با خطاب قراردادن مسئولان ارشاد این پرسش را مطرح کرد که «لطفاً بفرمایید در این لحظه «قورباغه» توقیف شده یا خیر؟»
در فاصله کمتر از چند ساعت از انتشار این یادداشت سازمان سینمایی زمان پخش سریال «قورباغه» را ۲۴ آذرماه اعلام کرد.
هومن سیدی، پس از چند بار تعویق در پخش «قورباغه»، خواستار آن شد تا تکلیف و سرنوشت نهایی این سریال شبکه نمایش خانگی تعیین شود. در نهایت این سریال در ۳ دی‌ماه ۱۳۹۹ از نماوا پخش شد.
حواشی سریال قورباغه
- نقد سریال قورباغه
بخش‌هایی از سریال قورباغه، کپی‌ای از یک فیلم فرانسوی به نام «La Haine» (نفرت) است. این فیلم که محصول سال ۱۹۹۵ بوده است، به یکی از فیلم‌های پربیننده آن سال فرانسه تبدیل شد.
فیلم «نفرت» داستان سه پسر جوان است که برای زنده ماندن در حومه شهر تلاش می‌کنند.
فیلم «نفرت» ساخته متیو کاسوویتس محصول سال ۱۹۹۵ به موضوع خشونت جاری در جامعه فرانسه و مقابله پلیس با جوانان خرده خلاف‌کار پرداخته است و سریال هومن سیدی نیز به همین موضوع اشاره دارد اما این تنها شباهت موضوع کلی دو اثر نیست و علاوه‌برآن، مشابهت‌های بسیاری را از نظر موقعیت، دیالوگ‌ها و از نظر اجرایی می‌توان در قسمت نخست سریال «قورباغه» با فیلم «نفرت» یافت.
البته در ابتدای سریال «قورباغه» با خطی بسیار ریز و ناخوانا نوشته شده است که این سریال برداشتی آزاد از فیلم «La Haine» می‌باشد، اما برخی از منتقدین معتقدند اتفاقی که در «قورباغه» افتاده است، صرفاً یک برداشت آزاد و اقتباس نمی‌باشد.
علاوه بر این سکانسی در «قورباغه» وجود دارد که بازسازی سکانسی از فیلم سینمایی «مگنولیا» می‌باشد.
«مَگنولیا» یک فیلم حماسی درام آمریکایی است که در سال ۱۹۹۹ میلادی توسط پل توماس اندرسون (نویسنده و کارگردان این فیلم) ساخته شده است.
سوای از خود فیلم، موسیقی تیتراژ سریال قورباغه و حتی موسیقی متن آن شباهت بسیار زیادی به سریال «کارآگاهان حقیقی» دارد.
اما هومن سیدی به این مسئله اعتقادی ندارد و عمل خویش را الهام گرفتن از این آثار و فیلم‌های تاریخ سینما می‌داند.
مسعود فراستی در برنامه «هفت» درباره این سریال گفت:
«به نظر من، «قورباغه» خیلی کار بدی نیست. به نظرم در مورد این سریال و به‌خصوص در زمینه کارگردانی می‌توان در مورد آن حرف زد. به نظرم سیدی از فیلم قبلی‌اش جلوتر آمده است، اما فیلمنامه آن ضعف دارد.»
او افزود: «خشونت فقط در فیلم جنگی و به‌شرط اینکه ما از دیدن خشونت جنگ‌طلب نشویم مفید است. خشونت در فیلم‌های آمریکایی، جنگ‌طلبانه و ضدبشری است. فیلم‌های کمی هستند در جهان که خشونت آنها مفید است. من طرف‌دار خشونت جنگی در دفاع هستم. خشونتی که قصد آن علیه خشونت است، برای مردم مفید خواهد بود. این با کسانی که از خشونت نان می‌خورند و فکر می‌کنند فیلم هر چه خشن‌تر باشد، بیشتر می‌گیرد فرق دارد. خشونت به‌ندرت در سینما می‌تواند ضد خشونت باشد.»
فراستی ادامه داد:
«فیلمنامه خیلی مشکل دارد. اساس فیلمنامه «قورباغه»، چیزی است که به‌اصطلاح هیپنوتیزم می‌کند. اشکال از همین‌جا شروع می‌شود. این برای جلو بردن فیلم رئال کافی نیست. مصداق «قورباغه» هم نوید محمدزاده است که اصلاً خوب نیست. در قسمت اول محیط اصلاً ساخته نمی‌شود. آدم‌ها یا تیپ هستند یا شخصیت. در سینما این آدم‌ها در محیط زندگی‌شان معنا می‌شوند. در «قورباغه» اما این وجود ندارد. آدم‌ها حتی تیپ هم نیستند و مکان هم ساخته نمی‌شود. حتی ارتباط بین آنها هم در نمی‌آید. حتی در جاهایی غیرمنطقی می‌شود.»
- شایعه پخش «قورباغه» توسط پلتفرم نتفلیکس
اواخر سال ۱۳۹۹ عنوان شد مقدمات انتشار سریال «قورباغه» در نتفلیکس به‌عنوان بزرگ‌ترین پلتفرم تولیدکننده محتوا در جهان فراهم آمده است، خبری که منبع آن مشخص نبود اما در زمان خود، سروصداهای بسیاری به راه انداخت. اما علی اسدزاده به‌عنوان تهیه‌کننده قورباغه این خبر را تکذیب کرد.
الهه نوبخت؛ پخش‌کننده بین‌المللی و معتبر سینمای ایران در این باره می‌گوید:
«نتفلیکس و عموماً پلتفرم‌های معتبر جهانی که در حوزه فیلم و سریال فعالیت دارند، به دو شکل در انتشار آثار ورود می‌کنند: یا از زمان تولید به این پروژه‌ها می‌پیوندند یا به شیوه گزارش رسانی اقدام می‌کنند. هرجا چنین وعده‌ای از زبان سینماگری شنیدید، بدانید وی قصد داشته با همه یک شوخی بزرگ کند. سامانه نتفلیکس اساساً به‌خاطر تحریم‌ها، محتوایی چه در قالب فیلم، چه در قالب سریال، چه در قالب انیمیشن و چه در هیچ قالب دیگری از ما خریداری نمی‌کند. البته برخی از تولیدات ما در آمازون نمایش داده می‌شوند که در این باره باید گفت آمازون درکل سازوکار متفاوتی دارد و هرکسی می‌توان طی پنج دقیقه، فیلمی را در آنجا آپلود کند که البته اهمیتی هم ندارد، چون چندان مهم نیست. آن‌وقت فیلمساز ما در رسانه‌های داخلی با آب‌وتاب فراوان اعلام می‌کند اثرش در آمازون منتشر شده و کلی مانور می‌دهد تا این فیلم از طریق مخاطبان ایرانی دیده شده و به‌اصطلاح کلیک بخورد. اما موفقیتی به آن شکل برای اثر ایرانی رخ نمی‌دهد، چون باید تبلیغات درست و اصولی برای یک اثر اتفاق بیفتد تا محتوا دیده شود. فاکتورهای تبلیغات در آمازون، کلیک خوردن نیست چون این کلیک‌ها عموماً از طریق هم‌وطنانی که در آن کشورهای زندگی می‌کنند، صورت‌گرفته و مورد استقبال آنها قرار می‌گیرد.»
وی ادامه می‌دهد:
«نه اینکه بحث بر سر محصولات ایرانی باشد. حتی تولیدات هندی نیز به جز مردم خودشان و تا حدودی مردم انگلستان، در دیگر کشورها طرف‌دار آن‌چنانی ندارند و باید درمورد آن فیلم‌ها تبلیغات صورت بگیرد تا بتواند دیده شود. یکی از مشکلات بزرگ ما آن است که تبلیغات خوبی برای تولیداتمان صورت نمی‌گیرد و به‌این‌ترتیب به جز فیلم‌هایی که در جوامع جهانی سروصدا می‌کنند، باقی محصولات ایرانی، طرف‌داران خارجی چندانی در جهان ندارند و این بحث، چیزی فراتر از نبود کیفیت تولیداتمان است.» (روزنامه فرهیختگان)
