فریاد بی صدا
آنچه «بیصدا حلزون» را به یک فیلم اولِ خلاقانه و متقاعدکننده تبدیل کرده است شاید در وهلهی اول موضوع متفاوت آن باشد. بهرنگ دزفولیزاده در نخستین تجربهی کارگردانیِ فیلم بلند خود داستان زندگی یک زوج کمشنوا و ناشنوا را دستمایه قرار داده است که باید تصمیم مهمی را برای فرزند ناشنوای خود بگیرند.
فیلم، ایده مرکزی جالبی دارد و خوب قصهاش را تعریف میکند. فیلمنامه تا میانههای فیلم روان جلو میرود اما لاغری طرح اولیه از جایی به بعد در فیلمنامه کاملاً به چشم میآید و کار را تاحدودی کشدار میکند و قطعاً ایدهی مرکزی داستان پتانسیل پرداخت بهتری را داشت. از طرف دیگر، برخی از واقعههای فیلم در منطق روایی فیلمنامه نمیگنجند و برخورد سرسری و به دور از منطق شخصیتها با بعضی رخدادها از باورپذیری درام میکاهد. شاید بدیهیترین سوالی که برای هر تماشاگری پس از تماشای فیلم پیش بیاید همین باشد که الهام (هانیه توسلی) چهطور به آن راحتی اتفاق هولناکی را که برای سعید (محسن کیایی) رخ داده میپذیرد و قبول میکند با پولِ امیر (مهران احمدی) مهرشاد را عمل کند؟
فیلم به لحاظ ساختار و اجرا چالهچولههایی دارد. به نظر میرسد «بیصدا حلزون» در مدیوم درستی ساخته نشده است. فیلم تاحدودی یادآور تلهفیلمها یا مینیسریالهای تلویزیونی است. این اتفاق تاحد زیادی به انتخاب زوایای دوربین و اندازهی قابهای تصویر بازمیگردد که بسیار ساده و تلویزیونیاند. به طور کلی میزانسنهای نهچندان حرفهای اثر به میزان قابلتوجهی فیلم را هدر داده است.
«بی صدا حلزون» اما این کاستی را دربخش دیگری جبران میکند و آن صداگذاری فیلم است. فیلم به واسطهی سوژهاش ارتباط تنگاتنگی با "صداها" و "سکوتها" دارد و بازی درست و بهجا ...
آنچه «بیصدا حلزون» را به یک فیلم اولِ خلاقانه و متقاعدکننده تبدیل کرده است شاید در وهلهی اول موضوع متفاوت آن باشد. بهرنگ دزفولیزاده در نخستین تجربهی کارگردانیِ فیلم بلند خود داستان زندگی یک زوج کمشنوا و ناشنوا را دستمایه قرار داده است که باید تصمیم مهمی را برای فرزند ناشنوای خود بگیرند.
فیلم، ایده مرکزی جالبی دارد و خوب قصهاش را تعریف میکند. فیلمنامه تا میانههای فیلم روان جلو ...
