برج تاریک

استفن کینگ شخص بزرگی چه در بدنه ادبیات و چه در بدنه سینما به حساب می رود. اکثر آثار او یا تبدیل به فیلم و سریال شده اند و یا قرار است که بشوند. مشکل اینجاست که به تعداد انگشتان دست در بین آثار اقتباسی از روی کتاب های وی، شاهد یک فیلم درخور توجه هستیم. سبک داستان گویی و کتاب هایی که او می نویسد عموما یک لقب دارند. غیرقابل اقتباس شدنی. این واژه در خصوص بسیاری از آثار شاخص ادبی مطرح می شود؛ اما در بین آثار استفن کینگ به نوعی عمومیت پیدا کرده است. البته برخی از کتاب های وی هم جریانی کاملا برعکس دارند و انگار که نوشته شده اند تا فیلم بشوند. عموم آثار وی در ژانر وحشت جای می گیرند و لقب استاد وحشت برازنده شخصیت استفن کینگ است اما در این بین آثار درخشانی چون مسیر سبز و رهایی از شائوشنگ را هم نوشته تا قدرت نویسندگی خود را به همگان ثابت کند. یک مساله خوبی که در این بین وجود دارد، عدم تاثیرگذاری هالیوود و دنیای پر زرق و برق آن بر سبک نگارشی و کتاب های این نویسنده است؛ یا لااقل کمترین تاثیر گذاری. شاید هرکس دیگری جای کینگ بود؛ زمانی که این حجم از استقبال کارگردانان به نام را برای اقتباس از دستنوشته های او می دید خودش را گم می کرد و یا اصالت نویسندگی اش را به باد می داد. اما این استاد نابغه وحشت دوران، به خوبی توانسته خط مسیر ادبی و کتاب های خود را برای طرفدارانش حفظ کند و با اینکه در بین حجمه انبوه کتاب هایی که می نویسد، آثار بد و ناخوشایندی هم وجود دارد ولیکن وزنه سمت آثار درخشان همچنان نسبت به سمت بد ماجرا سنگین تر است.  «برج تاریک» از معدود آثار این فرد است که در ژانر فانتزی نوشته شده و وحشت بن‌مایه اصلی آن نیست، گرچه رنگ و بوی ترس و خوف هم در لابلای جملات و اتفاقات بی رحم کتاب می افتد ...