عامه پسند (۱۳۹۸)

   "عامه­پسند" را می­توان سومین بخش از سه­گانه­ی زنانه­ی سهیل بیرقی به­شمار آورد؛ فیلمی که این بار در آن برشی حساس از زندگی یک زن میانسال (با بازی درخشان فاطمه معتمدآریا) را به تصویر کشیده است. «عامه­پسند» به لحاظ ساختار هم­چون دو فیلم قبلی این کارگردان، خصوصاً فیلم اول او یعنی «من» به شدت مینی مالیستی و ساده گرایانه است. فیلمنامه ی «عامه پسند» برخلافِ «عرق سرد» غیرخطی است و چینش رویدادها در فیلم توالی زمانی ندارد. شاید انتخاب این عدم نظم روایی به دنیای درونِ شخصیت اصلی فیلم یعنی فهیمه (معتمدآریا) بازگردد. فهیمه زن میانسالی­ ست که بیست و هشت سال از بهترین سال های عمرش را صرف همسر و فرزندش کرده و پس از جدایی قصد دارد به خودش و دیگران ثابت کند که یک زنِ خانه دار صرف نیست و می­تواند روی پای خودش بایستد. آن­چه اما مانعی بر سر راه زن می شود نه تصمیمات و ایده های او بلکه عدم پیروی اش از عامه پسندی ست. در موقعیت مکانی در نظر گرفته شده برای زن و در آن شهر کوچک، کاری که فهیمه قصد انجامش را دارد شنا در خلاف جهت حرکت آب است و این چیزی ست که عامه مردم هرگز آن را نمی­پسندند. عنصر تقابل نقشی پررنگ و کلیدی را در فیلم ایفا می کند. افسانه (باران کوثری) نقطه ی مقابل فهیمه است. او رگ خواب آدم ها را بلد است و تصمیمات و انتخاب هایش همان هایی هستند که عامه مردم خواهند پذیرفت. فیلمساز، با آن­که نشان داده به شدت به دنیای زنان علاقه دارد اما به واسطه ی فضای واقعگرایانه فیلمش و حساسیتی که همواره بر معضلات جامعه و تبعیض های همیشگی علیه زنان داشته است در نهایت زنِ اصلی فیلمش را تسلیم همین ناهنجاری های اجتماعی می کند؛ زنی که جامعه اعتبارش را مدیون پدر و همسر سابقش می داند و پس از طلاق حتی با ...