شکارچیان روح: پس از مرگ

ترجمه اختصاصی سلام سینما از زمان انتشار فیلم کمدی فوق‌العاده هیولا و پدیده اصیل فرهنگی که اولین "شکارچیان ارواح" در سال 1984 بود، شاهد تعدادی پیروان،دنبال کننده ها و موفقیت های تصادفی بودیم، از «شکارچیان ارواح 2» در سال 1989 تا سریال‌های انیمیشن و بازی‌های ویدیویی و ساخت مجدد نچندادن موفق در سال 2016 - اما این یک دنباله نسلی برای دو فیلم اول است ، با کارگردان/همکار نویسنده، جیسون ریتمن (پسر ایوان ریتمن، کارگردان/تهیه‌کننده «شکارچیان ارواح») داستان را به زمان حال حاضر منتقل می‌کند (جذاب کننده) و آن را از شهر نیویورک به اوکلاهاما جابجا می‌کند (گیج کننده). شاید حتی از خواندن نقد من بر فیلم نیز حسابی گیج شوید. «شکارچیان ارواح: زندگی پس از مرگ» گرد و غبار را از PKE meter، proton pack ، ghost trap و ectomobile (با صندلی شکارچی) تا سال 1984 را پاک می کند، یک یا دو جسد را از یخچال بیرون می کشد - همراه با مقداری باقیمانده داستان - و یک ساندویچ نوستالژی پربار، سیر کننده و در عین حال رضایت بخش را کنار هم می ریزد. به طرز بی‌شرمانه‌ای از طرفداران فیلم اصلی پذیرایی می کند، در حالی که هیچ چیز جدیدی به آنها نمی‌دهد، داستان و طنز آن نیز به طور غیرقابل توضیحی برای جمعیتی بسیار جوان تر از آنهایی که به اندازه کافی قدیمی هستند که اولین فیلم را در زمان اکران آن دیده اند تنظیم شده است. امتیاز تناقض‌آمیز PG-13، در مقایسه با PG اصلی نرمتر، و با محوریت نوه‌ی دختری 12 ساله و نوه‌ی چسری 15 سالهفرنچایز ایگون Spengler (مرحوم هارولد رامیس، که این فیلم به او تقدیم شده است)، نتیجه این ترسناک/کمدی درباره نابودگرهای ماوراء‌الطبیعه به طرز عجیبی دور از هدف است. این برای هر بزرگسالی که از نسخه 2016 (با یک گروه جدید ...