رودخانه باد

«دیوید شریدان» در این چند سال توانسته ثابت کند فراتر از دنیای بازیگری، توانمندی‌های دیگری در عرصه سینما دارد. او با نوشتن فیلمنامه فیلم HELL OR HIGH WATER، کاندید نامزد اسکار شد و حالا برای دومین‌بار، فیلمي را با نویسندگی خودش جلوی دوربین برده است. آخرین باری که سکان کشتی کارگردانی اثري سینمایی به او داده شد با فیلم خشن vile روبه‌رو بودیم که کار بسیار ضعیفی بود. حقیقتش را بخواهید شریدان آن زمان، با شريدان اكنون زمین تا آسمان فرق دارد و تجربه، او را کارگردانی بسیار بهتر بار آورده است. فیلم «رودخانه باد» اثري جنایی- روان‌شناختی به شمار می رود. البته ژانر دومی که به آن اطلاق دادم، شاید نظر هرکسی نباشد. در بيشترصفحات مربوط به این فیلم در مجله‌ها و سایت‌ها، با این اسم بر نمی‌خوریم و رودخانه ویند را فقط فیلمي جنایی- معمایی به خوانندگان خود معرفی كرده‌اند. ولی بعد از دیدن فیلم متوجه خواهيد شدکه چسباندن ژانر معمایی به آن کار درستی نیست. کارآگاهی که در فیلم وجود دارد، نقش دوم فیلم را بر عهده دارد و قهرمان اصلی نيز به ‌دليل شکارچی بودنش، شم بالایی را در تعقیب یا با اصطلاح فنی‌تر ردیابی دارد. این دو درگیر جنایتي هستند كه راز آن را برملا نمی‌کنند. حتی شاید بتوان گفت تا آخر داستان نيز این مای تماشاگر هستیم که به طور دقيق، کل ماجرا را به علت دانای کل بودن می فهمیم و قهرمانان داستان فقط حدس و گمان هایی می زنند که دور از واقعیت هم نیست. روایتی یخ زده و محزون فیلم با صحنه دلخراشی آغاز می‌شود. دختري به اسم ناتالی هنسون (با بازی کسلی چو)، با پاي برهنه شبانه در دشتي برفی در حال فرار از چیزی یا شخصی است. در یک نریشین، او از خود و عشق نوجوانانه‌اش می‌گوید و اینکه نمی‌داند چطور کارش به اینجا کشیده ...