گشت ارشاد 3 (۱۳۹۹)

  دِماگوژی خائن  گشت 3 ساخته سعید سهیلی عوام فریبانه و سرشار از شعارهای پوچ است. مردم در سینمای ایران خیلی دوست دارند درباره حجاب و مسئله زن در جامعه کمدی ساخته شود؛ که اگر کمدی انتقادی باشد که چه بهتر. شروع «گشت ارشاد» بسیار نادر و جذاب بود. فیلمی که بر اساس نیازهای جامعه ساخته شد، نیاز به انتقاد از فضای اجبار و الزام. اما در ادامه سه گانه سهیلی دچار فروپاشی آرمان شد. آرمانی که تحت تاثیر فروش بالا و تبلیغات قرار گرفت. در واقع طمع اجازه نشر باور و اندیشه را نداد. همان طور که در «گشت 3» می بینیم و این امر هیچ نیازی به واکاوی سینمایی ندارد، تبلیغات برندهای مختلف و همچنین شعارهایی که نخ نما شده اند و کاربرد دراماتیکشان را از دست داده اند، باعث شده فیلم به یک اثر واپسگرایانه که سعی در عوام فریبی جهت کسب سود بیشتر دارد تبدیل شود. *جسارت ما را ببخشید در تیتر این مطلب از کلمه دِماگوژی استفاده کردم که به معنای عوام فریبی است. فیلم دغدغه سینمایی ندارد. به این معنا که چارچوب داستانی که روایت می کند ابدا فیلمنامه نساخته، خیلی سطحی با یک انیمیشن دلیل عدم حضور شخصیت «حاجی» را با جورج کلونی و کیم کارداشیان توجیه می کند. خیلی سطحی از کنار سفر اعضای گشت ارشاد می گذرد. می خواهد اتفاق ایجاد کند. آن هم با پیکان فود، اما تکرار شاخصه های خود اجازه این کار را نمی دهد. هرچند که من به شخصه گریم میر طاهر مظلومی با گرایش به هاردی را دوست داشتم اما این گریم یادآوری خوبی برای پیشینه این شخصیت نیست. نام بهنام بانی هم که پیکان است هیچ حس نوستالژیکی برای مخاطب ایجاد نمی نکند. البته که به نظر می رسد سرمایه گذار فیلم بانی بوده چون در سکانس های مختلف فیلم موسیقی او سوار بر موج است. سکانس پایانی هم که ...