پدربزرگ

حسین عطاردی با همسرش، فخری و پسرش، در خانه ی قدیمی پدر زندگی می کند. او و همسرش کارمند بانک اند. فخری با تهیه ی وام مسکن به اصرار به حسین می قبولاند که خانه ی‌ پدری را بفروشند و در یک مجتمع آپارتمانی، در حومه ی شهر ساکن شوند. پدربزرگ مخالف است. آن ها به منظور فروش خانه، پدربزرگ را به آسایشگاه سالمندان می سپارند. محمد، فرزند خانواده، که به پدربزرگ علاقه مند است‌، او را در آسایشگاه می یابد و به دیدارش می رود. حسین با دیدن رفتار پسربچه پشیمان می شود و به رغم تصمیم همسرش درخانه ی قدیمی پدر می ماند. فخری نیز به خانه و زندگی باز می گردد.