ملک خاتون پس از مرگ شوهرش راهی خانه پدری در روستای دورافتاده ای می شود. او برای تأمین معاش خود و سه فرزندش، شغل پدر را که رنگرزی سنتی است، دنبال می کند. پسر بزرگش سهند هنوز هوای تهران را در سر دارد. ملک خاتون برای پایبند کردن سهند در دهکده و همچنین برای کسب اطمینان مشتریان سابق پدرش، راه دشواری در پیش دارد. با موفقیت روزافزون ملک خاتون در کار رنگرزی، بار دیگر اختلافات کهنه صاحبان کارگاه های رنگرزی و نخ ریسی که پانزده سال پیش باعث از هم پاشیده شدن خانواده آنها شده بود، از سرگرفته می شود. با این حال اهالی به رنگرزی سنتی روی می آورند و کارگاه های نخ ریسی و نخ تابی سنتی نیز شروع به کار می کند. نخ های رنگارنگ و زیبای ملک خاتون اهالی را تشویق به کار می کند و آنها به فکر احیای قالیبافی می افتند.