بیماران یک بیمارستان صحرایی در جبهه پس از بمباران عراقی ها به همراه مددکاران و پزشکان با چند آمبولانس به سمت مریوان حرکت می کنند، اما در راه راننده یک آمبولانس به همراه تنی چند از مجروحان شهید می شوند و تنها یک مددکار به نام مریم و یک مجروح جنگی به نام رضا زنده می مانند. مریم رضا را که قطع نخاع شده به برانکارد می بندد و به راه می افتد. در راه یک سرباز عراقی به دست رضا کشته می شود و پدر سرباز کشته شده که ابتدا مقصد رساندن آب به مریم و رضا را داشته به آن ها حمله می کند. ولی پس از مدتی، عبدالرحمن، پدر سرباز عراقی به کمک مریم می آید تا به او در حمل برانکارد کمک کند. در ادامه ی مسیر، آن ها به میدان مین می رسند و رضا و عبدالرحمن مشغول خنثی کردن مین ها می شوند ولی عبدالرحمن با انفجار یک مین کشته می شود و مریم با وجود حال وخیم رضا با تلاش بسیار راه خود را از میان مین ها جستجو می کند.