ستارخان

کربلایی علی از دست امینه ها می گریزد و در بازار تبریز، به ستار قره باغی پناه می برد. اما هر دو در حین فرار دستگیر می شوند و مورد بازجویی قرار می گیرند. حیدرعمواوغلو آن دو را آزاد می کند و به تهران می رود. ستارخان به مشروطه خواهان می پیوندد و فرمانده صد سوار انقلابی می شود. ستارخان همراه باقرخان و کربلایی علی طی جلسه ای پیمان نامه ای امضا می کنند. در همان حال در پایتخت، اتابک به ضرب گلوله عباس آقا صراف از پا درمی آید و صراف نیز به دست حیدرعمواوغلو کشته می شود. با به توپ بسته شدن مجلس توسط قزاق ها به فرماندهی لیاخوف روسی، حیدرعمواوغلو به تبریز برمی گردد و مردم را به هواداری از ستارخان ترغیب می کند. قوای دولتی به تبریز وارد، و جنگ آغاز می شود. عده ای از مجاهدان کشته و زخمی و مردم شهر تسلیم می شوند. کربلایی علی دستگیر و برای وادار کردن او به همکاری با قوای مرکزی و افشای مخفیگاه ستارخان، شکنجه می شود. همسرش نیز برای این که مانعی در راه مقاومت شوهرش نباشد، خودکشی می کند. فرزندان کربلایی علی نیز به دستور رییس نظمیه به دار کشیده می شود و روز بعد، خودش هم تیرباران می شود. مجاهدان در تبریز شکست می خورند. ستارخانه و باقرخان دستگیر و به تهران منتقل می شوند. سرانجام نیز در باغ اتابک به قتل می رسند.