مثل یک قصه

در آغاز تجاوز عراق به ایران، یک افسر مجروح و دو سرباز جوان عراقی راه گم می کنند و در داخل خاک ایران به دنبال سرپناهی می گردند. کلبه ای را می یابند که در آن پیرمردی که خادم یک امامزاده است با همسر و نوه اش زندگی می کنند. پسر پیرمرد به جبهه رفته است. سه عراقی به داخل کلبه می روند. افسر عراقی با پیرمرد میزبان و نوه اش رفتاری بسیار نامتعادل و خشن دارد، اما یکی از سربازهای عراقی معتقد است که جنگ جنگ است اما خارج از میدان جنگ می توان رفتاری انسانی داشت. میان سرباز جوان و نوه نوجوان پیرمرد دوستی ناگفته ای شکل می گیرد...