خوشحالم که باران نقش فروغ را ایفا کرد

چرا فروغ؟

کوثری درباره‌ی انتخاب فروغ فرخزاد به‌عنوان محور اصلی فیلمش توضیح می‌دهد:

«فروغ، شعر ایران است. شاعری که حتی در اجتماعی‌ترین یا عاشقانه‌ترین اشعارش، رنگ و بوی سیاسی دیده می‌شود. او همیشه فراتر از زمانه‌ی خود می‌اندیشید. در بسیاری از شعرهایش، زن را به‌عنوان فردی مستقل به تصویر می‌کشد و از سیاست کدر و تاریک جامعه‌اش سخن می‌گوید.»

باران کوثری؛ انتخابی از پیش تعیین‌شده؟

یکی از پرسش‌های مطرح درباره‌ی این فیلم، حضور باران کوثری در نقش فروغ است. آیا او صرفاً به دلیل نسبت خانوادگی انتخاب شد؟ جهانگیر کوثری پاسخ می‌دهد:

«باران اصلاً گزینه‌ی من نبود. اما یک روز فیلمنامه را خواند و خوشش آمد. حتی تصور نمی‌کردم خودش بخواهد این نقش را بازی کند. اما وقتی علاقه نشان داد، با خودم گفتم چه کسی بهتر از او؟ حالا که فیلم را می‌بینم، خوشحالم که این تصمیم گرفته شد.»

از پروین اعتصامی تا فروغ فرخزاد

باران کوثری پیش‌تر در فیلمی دیگر، نقش پروین اعتصامی را ایفا کرده بود. آیا بازی یک بازیگر در نقش دو شاعر، آن هم با جهان‌بینی متفاوت، ممکن است ارتباط مخاطب را با فیلم دچار مشکل کند؟ کوثری چنین نظری ندارد:

«باران در فیلم مربوط به پروین، نقش‌های مختلفی بازی کرد و آن حضورش بسیار کمرنگ بود. از نظر من، این دو شخصیت ارتباطی با هم ندارند و مهم این است که بازیگر بتواند نقش را به درستی اجرا کند.»

طراحی لباس و بازسازی یک دوران

یکی از بخش‌های مهم در هر فیلم تاریخی، طراحی لباس است. جهانگیر کوثری از همکاری‌اش با مارال جیرانی، طراح لباس فیلم، بسیار راضی است:

«فکر نمی‌کردم خانم جیرانی تا این حد دقیق و متناسب با فضای دهه‌ی مورد نظر لباس‌ها را طراحی کند. نتیجه‌ی کارشان عالی بود و به بازآفرینی فضای آن دوران کمک زیادی کرد.»

نمایش چهره‌ای متفاوت از فروغ

برخی از منتقدان، نمایش صحنه‌هایی همچون مستی فروغ را مورد بحث قرار داده‌اند. آیا این صحنه‌ها ممکن است تصویری نادرست از او به مخاطبانی که آشنایی کمتری با فروغ دارند ارائه دهد؟ کوثری معتقد است که چنین نگرانی‌ای وجود ندارد:

«همه فروغ را می‌شناسند و می‌دانند که مشروب زیاد می‌نوشید. من موظف بودم بخش‌هایی از واقعیت زندگی‌اش را نشان بدهم. حتی در همان صحنه‌ای که اشاره می‌کنید، یک زن دیگر نیز حضور دارد که نشان می‌دهد این موضوع مختص زن یا مرد نیست. انسان‌ها، در مواجهه با کمبودها و خلأهای زندگی، ممکن است واکنش‌های مشابهی داشته باشند.»