ساخت اولين كوفه در ايران

شايد در ادعايي منطقي بتوان فيلم سفير را نخستين توليد سينمايي همسو با اهداف و جهت گيري هاي نظام انقلابي ايران در سال هاي ابتدايي دهه 60 دانست. فيلمي كه زندگي قيس بن مصهر صيداوي پيام آور امام سوم شيعيان براي مردم بصره و كوفه را روايت مي كند. 

فريبرز صالح كارگردان تازه از فرنگ برگشته در اين ساخته خود با نگاهي تكنيكي به موضوع عاشورا، يكي از مهم ترين توليدات سينماي انقلاب را برجاي نهاد. 

فيلم منطبق با سنت قصه گويي در سينماي غرب يعني تعليق و هيجان مكرر در ژانر حادثه اي ساخته شده و بازي فرامرز قريبيان در آن نقطه قوت مهمي به شمار مي آيد. 

قريبيان به ويژه در سكانس خطابه گويي اش در مسجد كوفه، رسالت پيام آورحسين(ع) را به زيبايي براي مخاطبان فيلم جا مي اندازد و شجاعت، شهامت و درايت قيس را به بهترين شيوه بازي مي كند.

فيلم سفير چند نقطه روايي قابل اتكا دارد كه همچنان آن را در سينماي تاريخي – ديني پس از انقلاب جايگاهي درخور بخشيده است. نقطه اتكاي اول اين فيلم داستان پردازي آن براساس سنت روضه خواني بوده كه روايت فيلم را به لحاظ پرداخت نمادگرا به آن دوره زماني بسيار نزديك ساخته است. به عنوان نمونه، پوشش قرمز ابن زياد و ميموني كه همراه وي است به عنوان يك تصوير تمثيلي از يزيد بن معاويه قابل بيان است. 

فيلم به لحاظ پرداخت صحنه هاي رزمي هم موفق عمل مي كند كه مي توان در اين زمينه به سكانس تعقيب و گريز ماموران حكومتي و قيس در بيابان و قطع شدن سر مامور حكومتي توسط قيس اشاره كرد. قريبيان در اين سكانس توانست تا مهارت هاي رزمي و هوشياري قيس در نبرد تن به تن را به زيبايي اجرا كند.

حالا با گذشت حدود 4 دهه(37 سال) از آن روزها، سفير در كارنامه سينماي انقلاب جايگاهي مهم دارد و يكي از تاثيرگذارترين فصل هاي فيلمسازي در سينماي پساانقلابي را به خود اختصاص داده است. 

فصلي ماندگار از درهم تنيدگي تكنيك غربي و فطرت انساني كارگرداني فهيم و قدرناديده كه پس از سفير فرصتي براي ساخت فيلم مهم ديگري به او داده نشد تا سينماي ايران از ليدر و پدر فيلمسازي ديني در ايران بهره چنداني نبرد.