سقوط آزاد
از لحظه ای که پای فیلم نشستم تا زمانی که تیتراژ پایانی فیلم حرکت خودش رو آغاز کرد فقط دنبال سکانسی،پلانی،صحنه ای بودم که بهم ثابت کنه این اثر کارگردان کاربلد سینمای ایران جناب آقای مجیدی هست ولی هیچ نشانه ای از سکانسهای خاص،دراماتیک و جذاب که همیشه در فیلمهای این کارگردان خوش فکر میدیدم پیدا نکردم.
وقتی کارگردانی از یه فرهنگ و هنر دیگه ای وارد یک جریان صنعت فیلمسازی دیگه ای میشه و قراره فیلمی بسازه که قرار نام محصول مشترک رو به یدک بکشه باید رویکرد جدیدی ایجاد بکنه نه اینکه خودش هو درون اون صنعت غرق بشه هیچ تفاوتی با کارگردانان اون جریان و دنیای فیلمسازی بشه.
فیلم کاملا یک اثر بالیوودی رو به ما نشان میده و انگار که کارگردان اثر فقط حضور داشته وتنها دغدغه ای که داشته این بوده که داستان و سکانسهاو معضلاتی که نمیشه در ایران به راحتی به تصویر کشید و مجوز گرفت رو به این صورت روی پرده نقره ای سینما ببره وانگار از شروع تولید فرمان دوربین رو به صورت اتومات روی حالت بالیوودی قرار داده وتا پایان فیلم این روند رو ادامه داده.
فیلم داستان یک پسر هندی رو روایت میکنه که در محله های فقیرنشین هند زندگی میکنه وبه پخش مواد و کارهای خلاف میپردازه با لو رفتن و تعقیب توسط پلیس به اجبار به خواهرش پناه برده و در همین جریانها خواهرش نیز بدلیل نزاع با شخصی به زندان افتاده و منتظر خوب شدن فرد باید بمونه تب بتونه از زندان خلاص بشه واین پسر حالا باید هم خودش رو از این وضعیت خلاص کنه وهم خواهرش رو ازاد کنه و این شروع مشکلاته...
فیلم روند ارام و کندی رو در پی میگیره و هیچ چیز غافلگیر کننده ای در اون تا پایان پیدا نمیشه صحنه هایی تکراری و قابل حدس که هیچ انگیزه ای برای به پای فیلم نشستن رو برای بییننده باقی نمیگذاره.
بازیگران فیلم از پس نقشهاشون بر اومدن و بازی های نسبتا خوبی رو انجام دادن هرچند که سکانس خاص و درماتیک و خاص و به نوعی زیرپوستی وجود نداشت در فیلم که بخوایم ببینیم چطور میتونن اون رو اجراکنن.
درپایان فقط میتونم بگم که امیدوارم این تجربه اخرین تجربه بد جناب مجیدی باشه دوباره از آن سوی ابرها به آواز گنجشکها بنگرند و بچه آسمان را دوباره در روایتی دیگر متولد کنن.