روایت غربت فاتحان ابوقریب

روایت غربت فاتحان ابوقریب

این روزها بدون شک یکی از بهترین فیلمهای تاریخ سینمای ایران در حال اکران است. فیلمی خوش ساخت و هنری از بهرام توکلی. کارگردان جوان و خوش ذوق سینمای ایران. تنگه ابوقریب داستان 5 روز قبل از پذیرش قطعنامه صلح بین ایران و عراق است. تنگه ای که از نظر استراتژیک موقعیتی حساس برای ایران است و اگر بعثی ها به این تنگه دست پیدا می کردند به راحتی تا اندیمشک و دزفول پیش می آمدند و می توانستند خود را برنده جنگ اعلام کنند. این عملیات از سوی گردان عماریاسر لشکر 27 محمدرسول الله تهران، انجام شد. گردانی که رزمنده های آن برگه مرخصیشان دستشان بود و خیلی از آنها حتی بلیط قطار بازگشت به تهران را نیز داشتند، اما دلیرانه ایستادند و نگذاشتند این تنگه به دست دشمن بیفتند تا در تاریخ این کشور ماندگار شوند. رزمندگانی که تعداد زیادی از آنها به دلیل نبود آب از تشنگی شهید شدند.

بهرام توکلی کارگردان فیلمهای اکشن و جنگی نیست، او آثاری درخشان همچون "پرسه در مه" را در کارنامه خود دارد. این ضعف در ریتم فیلم به خوبی مشاهده می شود. توکلی وقتی در کنار خضوعی فیلمبردار فوق حرفه ای سینما و جلوه های ویژه ای که روزبهانی ایجاد کرده است، قرار میگیرد تا حدی ضعفش پوشیده می شود. اما از این نکته نباید غافل ماند، در تنگه ابوقریب خبری از درام نیست. داستانی که خیلی بیشتر از اینها می توانست مخاطب را با فضایی دراماتیک پیوند بزند. افرادی که در محیطی نا آشنا جلوی چشم مخاطب از پای در می آیند بدون اینکه مخاطب با آنها احساس هم دردی کند. این یک طرف ماجراست. اما طرف دیگرش این است که شاید از اساس توکلی نمیخواهد در این فیلم برخلاف سایر فیلمهای جنگی قهرمان سازی کند، بلکه سبوعیت و وحشی گری جنگ را در نقطه ای و در روزی خاص به نمایش بگذارد. ازاین رو تنگه ابوقریب تنها فیلم جنگی است که اینقدر بازیگران آن نزدیک به مخاطب می جنگند و از پای در می آیند. این ها نشانه های خوبی است که در یابیم باید از فضای انتزاعی جنگ که برای خود ساخته ایم خارج شویم و واقعیات عینی را برای مردم نشان دهیم. بله جنگ یا به تعبیری بهتر دفاع ما از این صحنه ها بسیار داشت. پایی که قطع شده بود و دستی که آن طرف افتاده بود. سری که با ترکشی پرتاب شده بود و فردی که وسط میدان جنگ به خاطر ترکیدن خمپاره موجی می شود. این خاک، این کشور بااین رشادت ها مانده است و هنوز هم که هنوز است گردانهای عمار زیادی در کشور مشغول جهاد هستند. گردانهای فرهنگی که هر کدامشان گوشه ای و غریب مشغول دفاع از کیان عقاید این مردم هستند.

واقعا در این روزهایی که انواع هشتکهای فضای مجازی از #فرزندت_کجاست تا #مدیران_دو_تابعیتی روح و روان مردم را آزار می دهد، دیدن این فیلم می تواند کمکی بسیار خوب باشد تا دوباره برگردیم و حس خودباوری و عزت در درونمان زنده شود و به خود ببالیم که ما مردمی هستیم که برای دفاع از کیان این سرزمین ، حتی اگر هیچ مسئولی همراهمان نباشد، ما باز هم میجنگیم و خواهیم ایستاد.

شادی روح شهدا صلوات.