بخشش یا انتقام؟

فیلم داگویل اولین سری از سه گانه ی "آمریکا، سرزمین فرصت های طلایی" ست که توسط راجر ایبرت، فیلمی ضد آمریکایی نامیده شد.فیلمبرداری عجیب و بدیع این فیلم که تماما در استودیو انجام شد نیز در نوع خود سبک جدیدی از میزانسن را معرفی کرد.

لارس فون تریه با ساخت فیلم داگویل نشان داد که از برترین کارگردانان مولف حال حاضر جهان است. سینمای مینیمالیستی او با رگه های فلسفی  و کنایه های تند سیاسی روزنه ای ست رو به جهانی تازه در اخلاق و سیاست که زبانی بدیع در سینما می آفریند. فیلم داگویل نشان میدهد که فون تریه همانقدر که هنرمند است فیلسوف و سیاستمدار نیز هست بی شک آیندگان او را استاد بی بدیل هنر هفتم خواهند نامید.

 داگویل کجاست؟ داگویل مکانی خاص و یا شهری کوچک و دورافتاده در کوهستان های آمریکا نیست بلکه نمایشی از کل جامعه انسانی است، داگویل جهانی است رو در روی ما؛ پنجره ای به درون تاریک انسان ها؛ داگویل صرفا تخیل کارگردان نیست بلکه ژرفای ذهن من و شماست، هر آنجا که روابط انسان ها حاکم باشد هر کجا که اثری از تمدن باشد. داگویل نمایش تقابل فرد و جامعه، تقابل جبر و اختیار است، تصویری دال بر سرگردانی انسان در مسیر مبهم زندگی است که شناخت نیک و بد برایش بی اندازه دشوار گشته! همه مفاهیم فیلم ابعادی فرامرزی و جهانی پیدا می کنند و داگویل یکسره نمایش رنج و مشقت انسان هاست.

 شخصیت گریس(Grace) که در لغت به معنای فضیلت است الهیات مسیحی را مخاطره می کند او نماد خوش قلبی و خوش نیتی معنوی به طبیعت بشری است، او از زندگی گانگستری پدرش فرار کرده و در میان ساکنان داگویل تا آخر مهرورزانه می کوشد، بر آموزش و تغییر رفتار انسانی دل می بندد و همچون مسیح خویش را وقف ساکنان داگویل می کند ولی مورد آزار و اذیت آنان قرار می گیرد تا جایی که همه مردان داگویل همچون ملکی رایگان از او بهره می برند و نهایتا پس از تلاشی نافرجام برای فرار؛ او را چون برده ای به زنجیر می کشند. 

 فیلم تلاشی است روشنگر در جهت آشکار ساختن وجوه منفی و تاریک در وجودمان که در پس انواع دعاوی اخلاقی، فلسفی و ایدئولوژیک پنهان می داریم و همچنین ناتوانی نهادهای اجتماعی و قانونی در برقراری جامعه ای متمدن که انسان ها بتوانند درکنار هم صادقانه زندگی کنند. در هرجای داگویل ردپای تظاهر، ریاکاری و خودخواهی را می بینیم. در پشت رفتارهای خوش مشربانه همه ساکنان داگویل انگیزه ای شیطانی نهان است حتی روشنفکرترین آنها که تام باشد. درواقع فیلم ما را به درون پنهانمان پیوند می دهد و نشان می دهد چگونه در رفتارهای روزمره دچار لغزش های اخلاقی هستیم و از این رهگذر به میل سرکش و خودخواهانه انسان طعنه می زند.

داگویل اینجا، آنجا و همه جاست! جایی در حد فاصل میان تک تک افراد.